37 നീ വിതയ്ക്കിനത് നെല്ലിലയോ വോറേ ഏനത്തുകാട്ടിലയോ വിത്തെ മട്ടുംതാൻ; അത്തിലെ ഉടമ്പയില്ലെ; പിന്നെ അത് ഒരു പാളിയായ് വളറിനെ.
അതോഞ്ചതും അവൻ വോറേ കാരിയത്തുക്കു മണ്ടിയേയെ; ചിലനാ ഓഞ്ചതും കിളകാറനോടെ ഉതവി നാതയേ വിത്ത് മുളച്ച്,
പുത്തി കെട്ടെ മനിശാ, നീ വിതയ്ക്കിനത് ചാനതില്ലയൊണ്ണാ ഉശിരു വാരാത്ത്.
ഒണ്ണാ തെയ്വം ഉടയാക്ക് പുടിച്ചവോലെ ഒവ്വൊരു വിത്തുക്കും പലവിതമാനെ ഉടമ്പുകാടെ കൊടുക്കിനെ.
കിരിശ്ത്തുവിൽ എങ്കളെ എപ്പണും വെറ്റി നേടിയവേരാളായ് കൊൺനടക്കേം എങ്കനാലെ ഉടയാളെചൊല്ലിയൊള്ളെ അറിവെ എല്ലാ പണ്ണേലും നല്ലെ മണംവോലെ പരത്തിനവനുമാനെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണി.