27 “തെയ്വം മുച്ചൂടാം അവൻ കാൽക്കീശിൽ ആയ്ക്കിരുക്കിനെ” ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ? എല്ലാതാം ഒൺ ചൊല്ലിയാ തെയ്വമെ വുടെ എല്ലാം ഒൺതാൻ.
എൻ തകപ്പൻ മൊത്തമാ എൻകാൽ ഒപ്പണച്ചിരുക്കിനെ; മകൻ ഇന്നവനൊൺ തകപ്പനുക്കല്ലാതെ വോറേ ആരുക്കും തിക്കിലെ; തകപ്പൻ ഇന്നവനൊൺ മകനുക്കും മകൻ വെളിപ്പടുത്തി കൊടുപ്പേക്ക് നിനയ്ക്കിനവനുക്കുമല്ലാതെ വോറേ ആരുക്കും തിക്കിലെ.
ഏശു അവറകാക്ക് പോയ്; “മേലോകത്തിലേം പൂമീലേം അതികാരങ്കാടെ ബൂറാ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
തകപ്പൻ എല്ലാത്തിലേം അതികാരമെ തനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ ഒണ്ണും താൻ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ വന്തായൊണ്ണും ഇനി തെയ്വത്തുകാക്കേ തിരുമ്പി പോകും ഒണ്ണും ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായിരുന്തെ.
തകപ്പൻ മകനിൽ പിരിയപ്പട്ട് മുച്ചൂടാം അവൻ കയ്യിൽ ഒപ്പണച്ചിരുക്കിനെ.
കിരിശ്ത്തുവെ ചത്തവേരാ ഇടേലിരുന്ത് ഉശിരോടെ എത്തി മേലോകത്തിൽ ഉടയാക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുത്തിയിരുക്കിനത്.
അകനെ എല്ലാ നാമത്തുക്കും മേലായെ നാമമെ കൊടുത്ത് വലിയവനായ്ക്കെ.
“ഏൻ നിൻ എതിരികളെ നിൻ പാതപീടമാക്കിനവരേക്ക് നീ എൻ വലത്തക്കോടിര്” ഒൺ തൂതരുകാട്ടിൽ ആരുകാലൊണ്ണാലും എപ്പണൊണ്ണാലും ചൊല്ലിയിരുക്കിനതീ?
ഒണ്ണാ ഏശു പാപത്തുക്കുചൂട്ടി എണ്ണേക്കുമായ് ഒരേയൊരു ആകപലി ആയാലെ തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുന്തോഞ്ച്
തെയ്വം മുച്ചൂടാം അവൻ കാൽക്കീശിൽ ആയ്ക്കിരുക്കിനെ.” അകനെ മുച്ചൂടാം അവനിലെ കാൽക്കീശിലായ്ക്കി വച്ചവോളെ ഒണ്ണാം അവൻ അതികാരത്തിൽ നുൺ മാത്തി വച്ചതില്ലെ. ഇപ്പയൊണ്ണാ എല്ലാം അവനിലെ അതികാരത്തിലുമില്ലെ നങ്കെ കാണത്.
അകനെ ഉശിരോറി വന്തെ ഏശുകിരിശ്ത്തു മേലോകത്തുക്ക് പോയി തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ. അവൻ എല്ലാ തൂതരുകാടാം വാനത്തിലെ എല്ലാ ചക്കിതികാടാം അതികാരങ്കാടാം അതികാരമെ നടത്തിനെ.
ഉശിരോടിരുക്കിനാളും താൻ. ഏൻ ചത്താതാൻ; ഒണ്ണാ ഇതി, എണ്ണേക്കുമായ് ഉശിരോടിരുക്കിനെ; ചാവിലേം പാതാളത്തിലേം ചാവി എൻ കയ്യിൽ ഒണ്ട്.