26 ചാവ് എന്നെ എതിരിയെ കടശീക്ക് നാശമാക്കും.
അവറെ തെയ്‌വ തൂതരുകാടുവോലയാനതുനാലെ ഇനി ചാവുകേമില്ലെ. അവറെ ചത്തോഞ്ചത്തുക്ക് പുറകോട് ഉശിരോറി പിശയ്‌ക്കിനെ മക്കനാലെ തെയ്‌വത്തിലെ മക്കകാടും താൻ.
അള്ളേ ചാവേ, നിൻ വെറ്റി ഏടെ? അള്ളേ ചാവേ, വിശമൊള്ളെ നിൻ മുൾ ഏടെ?
ചാവെ തകർത്ത് ഉശിരാം എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനെ പിശപ്പാം നല്ലെ ചേതിനാലെ വെളിവായ്‌ക്കവനുമാനെ നങ്കെ രച്ചകൻ കിരിശ്ത്തു ഏശു വെളിപ്പട്ടതിനാലെ തെയ്‌വ ഇരക്കമെ വെളിവായ്‌ക്കിരുക്കിനെ.
മക്കെ ഉടമ്പും ഇലത്തമും ഒള്ളവേരാനാലെ അവനും ഉടമ്പും ഇലത്തമുമൊള്ളവനായ് ചാവുക്ക് അതികാരിയാനെ പിശാശെ ഉടയാ ചാവാലെ നീയ്‌ക്കെ.
ചമുത്തിരം തൻകാൽ ഒള്ളെ ചത്തവേരാളെ ഏത്തു കൊടുത്തെ; ചാവും പാതാളമും തങ്കളിലൊള്ളെ ചത്തവേരാളെ ഏത്തു കൊടുത്തെ; ഒവ്വൊരാക്കും ഉടവനുടവൻ ചെയ്‌തീക്ക് തകുന്തെ നായവിതി ഒണ്ടായെ.
അതോഞ്ച് ചാവാം പാതാളമാം തീ പൊയ്യനുക്ക് തള്ളി ഇട്ടെ; ഇം തീ പൊയ്യൻതാൻ ഇരണ്ടാമത്തെ ചാവ്.
അവൻ അവറെ കണ്ണിൽ നുൺ കണ്ണീരെ എല്ലാം തുവുത്തൊറീം. അതോഞ്ച് ചാവോ കറുമമോ കോത്തയോ നോകലോ ഇകത്തെ പശേതൊണ്ണും ഒണ്ടാകാത്ത്.”
