33 തെയ്വം കലക്കത്തിലെ തെയ്വമില്ലെ നിമതീലെ തെയ്വം താൻ.
“മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തം; പൂമീൽ തെയ്വത്തിലെ നൽമെ കിടച്ചവേരാക്ക് നിമതി.”
അത്തുക്ക് അനന്നിയാശ്, “കരുത്താവേ, അം മനിശൻ എരുശലേമിലിരുന്തെ നിൻ ശിശിയരുകാട്ടുക്ക് എത്തിനാരം തൊല്ലയെ ചെയ്യെ ഒൺ കനേമാളുകെ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതെ ഏൻ കേട്ടുമിരുക്കുകീ.
നിമതിയെ തരിനെ തെയ്വം നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കട്ടെ. ആമേൻ.
ഇതെചൊല്ലി ആരൊണ്ണാലും തരുക്കമെ ചൊന്നതൊണ്ണാ ഇത്തിൽ നുൺ വോറേ കീൾവളക്കം എങ്കാക്കോ തെയ്വ ശവകാട്ടുക്കോ നാത്തെ ഒൺ നിനച്ചോകട്ടെ.
പലകേൽ പാടിനെ ഒവ്വോരു പലകപ്പാട്ടുകാറാളും ഉടവൻ ആത്തുമാവുകാടെ ഉടവനുടവനിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് നുറുത്തോണും.
എല്ലാം നയമായും ചിട്ടയോടേം ചെയ്യിൻ.
അത്തുക്ക് കരുത്താവിൽ നമ്പുകേക്കാനവനും എൻ ഇതയത്തുക്ക് പുടിച്ചെ മകനുമാനെ തിമോത്തിയോശെ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് കടത്തിവുടുക്കിനെ. ഏൻ എല്ലാ പണ്ണേലും എല്ലാ ശവേലും പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനതുവോലതാൻ ഏൻ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ പിശയ്ക്കിനത് ഒൺ അവൻ നിങ്കളെ നിനയ്ക്കെ വയ്ക്കും.
നമ്പിക്കെ നാത്താ പുറിഞ്ച് പോനതൊണ്ണാ പോകട്ടെ; ഇകനെ ചെയ്യിനവോളെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ ആണോ പെണ്ണോ പിന്നെ ഇത്തിൽ കടപ്പട്ടിരുക്കിനതില്ലെ; നിമതിയാ പിശയ്ക്കേക്കുതാനേ തെയ്വം നങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനത്.
കരുത്താവു നിങ്കളെ വുളിച്ചവോളെ ഏളെ നിലമേൽ ഇരുന്തതോ അതുവോലെ പിശയ്ക്കോണും; ഇന്താൻ ഏൻ എല്ലാ ശവകാട്ടുക്കും കൊടുക്കിനെ കൽപ്പനെ.
ഏൻ വരിനവോളെ എനക്ക് പുടിയാത്തെ നിലേൽ നിങ്കളെ കാണുമൊണ്ണും നിങ്കാക്ക് പുടിയാത്തവോലെ എന്നെ കാണുകേം ചെയ്വനോ ഒൺ ഏൻ പേടിക്കിനെ; പിണക്ക്, പുറണി, കോപം, പിന്നിപ്പ്, കുത്തമെ ചൊൽകെ, കുശുകുശുപ്പ്, വീമ്പ്, കലകം ഒണ്ണതുകാട് ഒണ്ടാവനോ ഒൺ എനക്ക് പേടിയൊണ്ട്.
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ പുറപ്പടിനത് അങ്കോട്ടുക്കുമിങ്കോട്ടുക്കുമൊള്ളെ ആത്തിരം, പിരിയം, അമതി, പൊറുപ്പ്, ഇരക്കം, കയ് അശഞ്ച് കൊടുക്കിനത്, നമ്പ്,
നിമതിയെ തരിനെ കരുത്താവ് നിങ്കാക്ക് എല്ലാ തരത്തിലും എണ്ണെണ്ണേക്കും നിമതിയെ തരട്ടെ; കരുത്താവ് നിങ്കെ എല്ലാരു കൂട്ടത്തിലും ഇരുക്കട്ടെ.
എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉടമ്പടീലെ ഇലത്തത്തിൽ ആടുകാട്ടിലെ വലിയെ ഇടയനാനെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുവെ ചത്തവേരാ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് തിരുപ്പി കുടത്തെ നിമതീലെ തെയ്വം