17 നീ നന്തി തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ കൊടുക്കിനതായ് ഇരുക്കാം, ഒണ്ണാ അത് കോക്കിനാക്ക് ആത്തുമീയമായി വളറുകേക്ക് ഒരു ഉതവീമാനതില്ലെ.
അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുവും മത്തും നങ്കെ ഒവ്വൊരുത്തൻ പിശപ്പുകാടാം കെട്ടിപ്പടുത്തിളത്തുക്ക് നങ്കാക്ക് അക്കുമിക്കും നിമതിയാനെ പിശപ്പെ നയിപ്പേക്ക് ഒരുങ്കാം.
ഏൻ നിങ്കളക്കാട്ടി കനേകമാ അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനനാലെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനാ ഉടയാളമേ വളത്തിനെ; ഒണ്ണാ പലകേൽ പാടിനാളോ ശവയെ വളത്തിനെ.
നിങ്കെ എല്ലാരും അന്നിയെ പാശകാട്ടിൽ കുരവുടോണും ഒൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ. അതക്കാട്ടി നിങ്കെ എല്ലാരും പലകേൽ പാടോണും ഒൺ താൻ എൻ ആശെ. ശവയെ വളത്തുകേക്കുചൂട്ടി പൊരുളെ തിരിത്തിരമായ്ക്കി കൊടാതവോയേ അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനാളക്കാട്ടി പലകേൽ പാടിനാ താൻ മികന്താ.
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, ഏൻ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി എന്തൊണ്ണാലും വെളിവാടോ, അറിവോ, പലകപ്പാട്ടോ, ഉവതേശമോ താരാതെ നിങ്കകാൽ വന്ത് അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനതൊണ്ണാ എന്നക്കൊണ്ട് നിങ്കാക്ക് എന്തൻ കുണം?