11 ഒണ്ണാ ആരൊണ്ണാലും ചൊൽനത്തിലെ പൊരുൾ എനക്ക് വുളങ്കാതവോയേ അവ്വാൾക്ക് ഏൻ പരതേശിയാനെ; അവ്വാൾ എനക്കും പരതേശിതാൻ.
അം തുരുത്തിലെ മാനടവൻകാട് എങ്കകാക്ക് ആതരവാ ഇരുന്തെ. മശേം ചരിയാനെ കുടുറും നാലെ തള്ളത്തീ ഇട്ട് എങ്കളെ എല്ലാരാം വുളിച്ചെടുത്തെ.
അത് കയ്യിൽ തൂയ്ങ്കി കിടക്കിനതെ കണ്ടാലെ, “ഇം മനിശൻ കുലകാറൻ എന്തോ; കടലിലിരുന്ത് തപ്പിച്ച് വന്തപ്പണും ഉശിരോടെ ഇരുപ്പെ നീതിതേവി അവനെ വുടാത്തെ” ഒൺ തുരുത്തിലവേരാ തങ്കവാട്ടിൽ ചൊല്ലിയെ.
ചൊന്തെ തേശക്കാറനൊണ്ണോ വെളിനാട്ടുകാറനൊണ്ണോ പടിപ്പൊള്ളവേരാ ഒണ്ണോ നാത്തവേരാ ഒണ്ണോ തരം തിരിവുനാതെ എല്ലാരുകാലും നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽവിളത് എൻ കടമതാൻ.
ഉലകത്തിൽ വൊവ്വോറേ പാശകാട് ഒണ്ട്; അത്തുക്കൊണ്ണുക്കും പൊരുൾ നാതയില്ലെ.
മോശേലെ നായപുറമാണത്തിൽ ഇകനെ എളുതിയിരുക്കിനെ, “വോറേ പാശയോടേം പരതേശികെ വായോടേം ഏൻ ഇം മാനടവൻകാക്ക് കുരവുടും; ഒണ്ണാലും അവറെ എൻ ചൊല്ലെ കോളാത്ത് ഒൺ കരുത്താവ് വെളിപ്പടുത്തി തരിനെ.”
അത്തിൽ എകൂതനൊണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്തവനൊണ്ണോ, പരിച്ചേതനെ ഏത്താ ഒണ്ണോ പരിച്ചേതനെ ഏലാത്താ ഒണ്ണോ, രോശമൊള്ളായൊണ്ണോ രോശം നാത്തായൊണ്ണോ, അടിമെ ഒണ്ണോ വുടുതൽ കിടച്ചാ ഒണ്ണോ ഇല്ലെ; കിരിശ്ത്തുതാൻ എല്ലാരേത്തിലും എല്ലാമാനത്.