5 ആത്തിരം ഓയ്ക്കിയം നാതെ നടക്കിനതില്ലെ, തനക്കേ എല്ലാം വേണും ഒൺ നിനയാത്ത്, പിണക്കപ്പത്താത്ത്, വയ്രായ്ക്കമെ ചങ്കിലെടുത്ത് വയ്യാത്ത്.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, “ആരുകാലൊണ്ണാലും കൂശോറിനവൻ എല്ലാം നായവിതീക്ക് ഓയ്ക്കമാനെ; ആരുകാലൊണ്ണാലും കുണം നാത്തവൻ ഒൺ ചൊല്ലിയാ നായമിടിനെ കൂട്ടത്തുക്ക് മില്ലോട് നിക്കെ വേണ്ടിയിരുക്കും; ആരുകാലൊണ്ണാലും പുത്തിനാത്താ ഒൺ ചൊല്ലിയാ തീ നരകത്തുക്ക് ഓയ്ക്കമാനവനാകും.
ഒണ്ണാ അവറെ മനശീൽ നിനച്ചെ കാരിയങ്കാടെ ഏശുവുക്ക് വെളിവായതും, “നിങ്കെ എന്തുക്ക് ഇകനെ ഇതയത്തിൽ നിച്ചനാതെ നിനയ്ക്കിനെ?
ഏശു ചുത്തുകോടാം നോയ്ക്കപ്പെ അവറെ ചങ്കെടുത്തോൺ നിക്കിനതെ കണ്ടാലെ കവലെ നുറഞ്ച് കൂശോറി. പിന്നെ ഏശു കയ് വരണ്ടെ മനിശൻകാക്ക്, “നിൻ കയ്യെ നീട്ട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവൻ കയ്യെ നീട്ടിയതും അന്നേരമേ അവനുക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
അവനെ തീനുക്ക് വുളിച്ചെ പരീശൻ അതെ കണ്ടാലെ, “ചെൻ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനായിരുന്തപ്പെ ഉടയാളെ തൊട്ടെ ചൊൾ ആരൊണ്ണും എകത്താ ഒണ്ണും ചൊൾ പാപിനിയൊണ്ണും തിക്കിലൊണ്ടാവനായതെ” ഒൺ ഉടയാളേ നിനച്ചെ.
ആരും ഉടവൻ നൽമെ നാത്തെ ഇനിയൊള്ളവേരാ നൽമേതാൻ നോക്കിളത്.
ഏൻ എല്ലാ റീതീലും എല്ലാരാം പിരിയമേത്തുകേക്കുചൂട്ടി നോക്കിനെ. എന്തൊണ്ണാ ഏൻ എൻ കുണമെ നാത്തെ കനേമാളുകെ രച്ചിക്കപ്പടുകേക്ക് അവറെ നൽമയതാൻ തേടിനത്.
ഒണ്ണാമത് നിങ്കെ ശവേൽ കൂടി വരിനവോളെ നിങ്കെ ഇടേൽ കലക്കമൊള്ളതൊൺ എനക്ക് കേൾവിപ്പട്ടിരുക്കിനെ; അത്തിൽ ഇത്തിനേയെല്ലാം ഏൻ നമ്പുകേം ചെയ്യിനെ.
തനക്കുചൂട്ടി ചൊല്ലി നുറുത്തിയിരുക്കിനെ ഉളന്താരിച്ചീകാൽ നേരാനെ റീതീൽ ഇല്ലെ പളകിനത് ഒൺ ഒരാക്ക് തോണുകേം അവനുക്ക് അപ്പിൺകാക്ക് ആശയോറുകേം താൻ അപ്പിണെ കൂട്ടോണും ഒൺ അവനുക്ക് നിനവു വന്താ അവനിലെ ആശവോലെ അപ്പിണെ കൂട്ടട്ടെ; അത് വന്ത് പാപമില്ലെ.
മനിശെ മാനടവൻകാട് തെയ്വത്തുക്ക് എതിരായ് ചെയ്യെ പാപമെ കണക്കിടാതെ തെയ്വം അവറളെ കിരിശ്ത്തുവിൽ ഉടയാകാക്ക് നിരപ്പിച്ചുകിട്ടേയിരുക്കിനെ. മനിശെ മാനടവൻകാടെ തെയ്വമും മത്തും നിരപ്പിക്കേക്കൊള്ളെ ചേതി എങ്കകാൽ ഏത്തു തന്തിരുക്കിനെ.
ഇണങ്കരേ, നായപുറമാണത്തിലെ കെട്ടിൽ നുൺ വുടുതൽ കിടച്ചവേരായായിരുപ്പേക്ക് താൻ നിങ്കളെ വുളിച്ചെടുത്തിരുക്കിനത്; ഇം വുടുതലയെ ഉടവൻ ഉടവൻ പിരിയത്തുക്ക് വുട്ടു കൊടാതെ നിങ്കാക്ക് കിടച്ചെ വുടുതലെ അക്കുമിക്കും ആത്തിരത്തോടെ ഉതവിയെ ചെയ്കേക്കാകട്ടെ.
എന്തൊണ്ണാ ആരും ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ പിരിയമെ നാത്തെ തൻ കൊണ്ടീക്ക് ഉടവനുടവൻ പിരിയമതാൻ ചെയ് നടക്കിനത്.
ഇണങ്കരേ, കടശീക്ക് എനക്ക് ചൊൽകേക്കൊള്ളത്, ചത്തിയമാനതാം ബൊകുമാനമായതാം നീതിയാനതാം കളങ്കം നാത്തതാം ചന്തമാനതാം നല്ലെ പേരെ കേൾവി കോക്കിനതോ നല്ലതും എപ്പേരുപ്പട്ടതുമാനതമോ എല്ലാമേ നിനച്ച് നോക്കിൻ.
എങ്കെ പിശച്ചതുവോലയേ പിശയ്ക്കേക്ക് നിങ്കളുക്കേ തിക്കിനൊള്ളതാനേ? എങ്കെ നിങ്കളും മത്തും ഇരുന്തവോളെ ചോമ്പേരികാടായ് ഇരുന്തതില്ലയേ?
അതുനാലെ കിരിശ്ത്തുഏശുവുനാലെ കിടയ്ക്കിനെ രച്ചെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള പിശപ്പ് കൂട്ടത്തിൽ തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തവേരാക്ക് കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് താൻ ഏൻ ഇതുകാടയെല്ലാം പൊറുക്കിനത്.
എനക്ക് വുറോതമാനെ കുത്തത്തുക്ക് ഏൻ റോമാ രാശാവുക്ക് മില്ലോട് മുതെ തടവെ വാതിച്ചവോളെ ആരും എനക്ക് ഉതവിയാ നുണ്ണതില്ലെ; എല്ലാരും എന്നെ കയ് വുട്ടാച്ചെ; അത് തെയ്വം അവറാത്തുക്ക് കണക്കിടാതിരുക്കട്ടെ.
എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, ഏൻ ചൊന്നതെ കോളിൻ. വോറെ ഒള്ളവേരാ ചൊന്നെ തെയ്വ വശനമെ കോപ്പേക്ക് നല്ലെ മനശൊള്ളവേരായായും തിശനാത്തെ കാരിയമെ കുരവുട്ടു നടപ്പേക്ക് എമ്പടാത്തവേരായായും തിടുക്കൊൺ കിരുക്കോറാത്തവേരായായും ഇരിൻ.