8 ഒരാക്ക് ആത്തുമാവാലെ പുത്തീലെ വശനമെ കൊടുത്തിരുക്കിനെ; വോറൊരാക്ക് അം ആത്തുമാവിലെ അറിവിലെ വശനമാം കൊടുത്തിരുക്കിനെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “തെയ്വ രാച്ചത്തിലെ മറുമമെ തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കൊള്ളെ അവശിരം നിങ്കാക്ക് കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ അവറാത്തുക്ക് അത് കിടച്ച് ഇരുക്കിനതില്ലെ.
അതുനാലെ ഉടപ്പുറപ്പുകാടേ, നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ നൽ പേരെടുത്തവേരാളും തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുറഞ്ചവേരാളും അറിവൊള്ളവേരാളുമാനെ ഏളാളെ നിങ്കളേ വുളിച്ചെടിൻ; ഇകത്തെ ഏവലയെല്ലാം അവറളക്കൊണ്ട് ചെയ്യെ വയ്ക്കിളെ.
കിരിശ്ത്തുവിൽ എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, നിങ്കെ നല്ലെ കുണമുള്ളവേരാളും അക്കുമിക്കും ഉവതേശിക്കേക്ക് അറിവു നുറഞ്ചവേരാളും താൻ ഒൺ ഏൻ നമ്പുനെ.
നിങ്കളോ തെയ്വംനാലെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഇരുക്കിനെ. “പെരുമപ്പടിനവൻ കരുത്താവിൽ പെരുമപ്പടട്ടെ” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ ആകേക്ക് അവൻ നങ്കാക്കുചൂട്ടി അറിവും നീതീം ചുത്തമാകലും വീണ്ടെടുപ്പുമായെ.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ ചൊല്ലിയൊള്ളെ ശാച്ചിയം നിങ്കളേത്തിൽ ഉറപ്പായിരുക്കിനനാലെ നിങ്കെ എല്ലാ കാരിയത്തിലും എടുത്തു ചൊല്ലിയാ നിങ്കളിലെ പേച്ച് വാത്തേലും എല്ലാ അറിവിലും അവനാലെ മികന്തവേരാ ആയിരുക്കിനെ.
എനക്ക് പലകപ്പാട്ട് വരം കിടച്ചാലും മറഞ്ചിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാടെ മുച്ചൂടും തിക്കിനൊണ്ടായാലും എല്ലാ അറിവും തിക്കിനൊണ്ടായാലും മലകാടെ മാത്തുകേക്ക് നമ്പിക്കെ ഒണ്ടായാലും ആത്തിരം ഇല്ലാട്ടി ഏൻ ഒണ്ണുമില്ലെ.
പലകപ്പാട്ട് വരമോ നാതയായോകും, വൊവ്വോറേ പാശാ വരം നുണ്ണോകും, അറിവ് നീങ്കി മണ്ടും ഒണ്ണാ ആത്തിരമോ എണ്ണേക്കും നിലെനിക്കും.
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, അതുനാലെ എന്തെ ചൊൽവിളെ നിങ്കെ കൂടി വരിനവോളെ ഒവ്വൊരാക്കും പാട്ടൊണ്ട്, ഉവതേശമൊണ്ട്, വെളിപ്പാടൊണ്ട്, അന്നിയെ പാശയൊണ്ട്, തിരിത്തിരമാക്കൽ വരമൊണ്ട്. ഇതുകാടെല്ലാം ശവയെ വളത്തുകേക്ക് ഉതകോണും.
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, ഏൻ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി എന്തൊണ്ണാലും വെളിവാടോ, അറിവോ, പലകപ്പാട്ടോ, ഉവതേശമോ താരാതെ നിങ്കകാൽ വന്ത് അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനതൊണ്ണാ എന്നക്കൊണ്ട് നിങ്കാക്ക് എന്തൻ കുണം?
ഒരു മനിശൻ നിനവുകാടെ അവൻ ആത്തുമാവുക്കല്ലാതെ വോറാരുക്കുനേ തിക്കിനൊള്ളത്? അതുവോലെ തെയ്വത്തിലെ നിനവുകാടെ തെയ്വ ആത്തുമാവുക്കല്ലാതെ വോറാരുക്കും തിക്കിലെ.
“കരുത്താവിലെ മനശെ ആരുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകേക്ക് മുടിയും? അവനുക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലി കൊടുക്കേക്ക് ആരുനാലെ മുടിയും?” ഒണ്ണാ നങ്കളോ കിരിശ്ത്തുവിലെ മനശൊള്ളവേരാ താൻ.
ഉലകത്തിൽ നല്ലെ നിലമേൽ താൻ നങ്കെ പിശച്ചത്; എടുത്തു ചൊല്ലിയാ നിങ്കെ ഇടേൽ തെയ്വം തന്തെ ചുത്തമോടേം നേരോടേംതാൻ പിശച്ചത്; ഇത് മനിശനിലെ അറിവുവോലയില്ലെ തെയ്വ ഇരക്കത്തിൽതാൻ ചെയ്യിനത് ഒൺ എങ്കെ മനശാച്ചി കൂടി ചൊല്ലുകേം ചെയ്യിനെ; അത്തിൽ ഇപ്പെ എങ്കെ പെരുമപ്പടുകേം ചെയ്യിനെ.
ഏൻ പേച്ച് വാത്തേൽ തകിതി നാത്തവനൊണ്ണാലും അറിവിൽ ഒരിത്തിനേം കുറഞ്ചവനില്ലെ; എങ്കെ അതെ നിങ്കാക്ക് എപ്പണും എല്ലാ നിലമേലും തിട്ടപ്പടുത്തിയിരുക്കിനതാനെ?
കിരിശ്ത്തുവിൽ എങ്കളെ എപ്പണും വെറ്റി നേടിയവേരാളായ് കൊൺനടക്കേം എങ്കനാലെ ഉടയാളെചൊല്ലിയൊള്ളെ അറിവെ എല്ലാ പണ്ണേലും നല്ലെ മണംവോലെ പരത്തിനവനുമാനെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണി.
“ഇരുട്ടിൽ നുൺ വെട്ടം ഒണ്ടാകട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ തെയ്വം ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ മുകറുനാലെ നങ്കെ ഇതയങ്കാട്ടിൽ വെളിച്ചമായ് കത്തിനെ; ഇത് തെയ്വ മകിമേലെ അറിവെ നങ്കാക്ക് തരുവിളത്തുക്കുതാൻ.
കളങ്കം നാത്തെ പിശപ്പിലും അറിവിലും ഒറുപ്പാനെ മന്നിപ്പിലും മനശിരക്കത്തിലും നങ്കെ കളങ്കം നാത്തെ ആത്തിരത്തിലും തെയ്വ ആത്തുമാവാലേം എങ്കെ എങ്കളമേ തെയ്വത്തിലെ നല്ലെ വേലക്കാറാളായ് കാട്ടിയെ.
നമ്പിക്കെ, തെയ്വവശനം വുളിച്ച് ചൊൽകെ, അറിവ്, തികഞ്ചെ ഉശാര്, എങ്കകാക്കൊള്ളെ ആത്തിരം ഇകനെ എല്ലാത്തിലും നിങ്കെ മികന്ത് നിക്കിനതുവോലെ ഇം താനതറുമത്തിലും നിങ്കെ മികന്ത് നിക്കോണും.