31 അതുനാലെ നിങ്കെ അപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ മുയ്ക്കമാനെ വരങ്കാടെ ആശിക്കോണും. ഇനി ഏൻ നിങ്കാക്ക് അപ്പേരുപ്പട്ടെ വശീ കാട്ടി തരാം.
തെയ്വത്തിലെ പിരിയം നടക്കോണും ഒൺ ആശിക്കിനവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ; അവറാത്തുക്ക് തെയ്വം മതി വരുത്തും.
ഒണ്ണാ ഒരു കാരിയമെ മട്ടും മതി; മറിയാവ് നല്ലതെ തേടി എടുത്തിരുക്കിനെ; അതെ ആരും അപ്പിൺകാൽ നുൺ പുടിയ്ങ്കി എടാത്ത്.”
ഏൻ മനിശൻ പാശേലോ തൂതരുകാട് പാശേലോ കുരവുട്ടാലും എനക്ക് ആത്തിരം ഇല്ലാട്ടി മത്താളംവോലേം ചാരൽവോലേം ഒച്ചേ കോക്കെ വയ്ക്കിനത് മട്ടുംതാൻ.
നിങ്കെ ഉന്നം ആത്തിരമാകട്ടെ. ആത്തുമീകെ വരത്തുക്കുചൂട്ടി, മൊത്തപ്പൊതുവാ പലകപ്പാട്ട് വരത്തുക്കുചൂട്ടി ചരിയാനത്തിൽ ആശേ വയ്യിൻ.
അതുനാലെ ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, പലകേൽ പാടുകേക്ക് നിങ്കെ ആശീൻ; ഒണ്ണാ അന്നിയെ പാശേൽ കുരവുടിനതെ നുറുത്തുവാനുമില്ലെ.
ഇനി മേലോട്ടുക്ക് മുകന്ത് വച്ചെ തീനെചൊല്ലി നിങ്കെ കേട്ടെ കേൾവീക്കൊള്ളെ വതിലെ ചൊല്ലട്ടെ. “നങ്കെ എല്ലാരുക്കും അറിവൊള്ളെ” ഒൺ നങ്കാക്കേ തിക്കിനൊള്ളതാനെ? അം അറിവ് ഒരാളെ പൊങ്കാരകാറനാക്കിനെ; ഒണ്ണാ ആത്തിരം നങ്കളെ എല്ലാ കാരിയത്തിലും വളത്തിനെ.
അത് മട്ടുമില്ലെ, എനക്ക് കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ ചൊല്ലി തിക്കിനൊണ്ടാനത് മുയ്ക്കമാനെ കാരിയമായതുനാലെ ഇതുകാടയെല്ലാം ഏൻ വിലനാത്തതായ് കാണെ. അവൻനാലെ ഏൻ അതുകാടയെല്ലാം വീയ് ഒറിഞ്ചാനെ. അകനെ ഏൻ എന്നമേ മൊത്തമാ കിരിശ്ത്തുവുക്ക് ഒള്ളവൻ ആവുകേം
നമ്പിക്കയാലെ കാവേൽ തെയ്വത്തുക്ക് കയീനക്കാട്ടിലും എപ്പേരുപ്പട്ടെ ആകമെ കൊടുത്തെ; അം ആകമെ തെയ്വം ഏത്തെടുത്ത് അവനുക്ക് നീതിമാൻ ഒണ്ണെ പേരെ കൊടുത്തെ. ചത്തോഞ്ചും അമ്പാൾ നമ്പിക്കയാലെ കുരവുട്ടേ ഇരുക്കിനെ.