26 നിങ്കെ ഇം അപ്പമെ തിന്നുകേം വീഞ്ചെ കുടിയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനവോളയെല്ലാം കരുത്താവ് വരിനതുവരേക്ക് അവൻ ചാവെചൊല്ലി വുളിച്ച് ചൊന്നെ.
ഏൻ പോയ് നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ഇടമെ ഒരിയ്ക്കാ, ഏൻ ഇരുക്കിനെ ഇടത്തിൽ നിങ്കളും ഇരുക്കിളത്തുക്ക് ഏൻ തിരുമ്പി വന്തു എൻ കൂട്ടത്തിൽ നിങ്കളാം കൂട്ടി കൊണ്ടോകും.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഏൻ വരിനതുവരേക്ക് ചെൻ ഉശിരോടെ ഇരുക്കോണുമൊണ്ണതുതാൻ എൻ പിരിയമൊണ്ണാ അത്തുക്ക് നിനക്ക് എന്തു വേണും? നീ എനക്ക് പുറകോടേ വര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു ഇകനെ ചൊല്ലിയതുനാലെ ഇം ശിശിയൻ ചാകാത്ത് ഒണ്ണൊള്ളെ ചേതി നമ്പിക്കയാനവേരാ കൂട്ടത്തിൽ പരന്തെ. ഒണ്ണാ അവൻ ചാകാത്ത് ഒൺ ഏശു ചൊല്ലാപ്പോയെ. “ഏൻ തിരുമ്പി വരിനത് വരേക്ക് ചെൻ ഉശിരോടെ ഇരുക്കോണും ഒൺ താൻ എൻ പിരിയം ഒണ്ണാ അത്തുക്ക് നിനക്ക് എന്തനേത്ത് വേണും?” ഒൺമട്ടും താൻ ഏശു ചൊല്ലിയത്.
അവറകാക്ക്, “കെലീലേലവേരാളേ, നിങ്കെ വാനമെ നോയ്ക്കി നിക്കിനത് എന്തുക്ക്? നിങ്കളെ വുട്ടു മേലോകത്തുക്ക് പോയെ ഇം ഏശു മീത്തുക്ക് പോനതെ നിങ്കെ കണ്ടതുവോലയേ അവൻ ഇനീം തിരുമ്പി വരും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എല്ലാരും ഒണ്ണുക്ക് പുറകോട് ഒൺ ഒണ്ണെ നിലേൽ ഉശിരോറി എന്തും; മുതെ കിരിശ്ത്തു; പിന്നെ കിരിശ്ത്തു തിരുമ്പി വരിനവോളെ അവനുക്കൊള്ളവേരാ എല്ലാരും ഉശിരോറി എന്തും.
അതുനാലെ കരുത്താവ് വരിനതുവരേക്ക് ഒണ്ണുക്കും നായമിടുവാനുമില്ലെ; അവൻ വരിനവോളെ ഇരുട്ടിൽ മറഞ്ചിരുക്കിനത് എല്ലാം വെളിച്ചത്തുക്ക് കുടക്കുകേം മനിശെ മാനടവൻ ഇതയത്തിലെ ചിന്തനകാടെ വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും അവനവൻ ചെയ്യത്തുക്കൊള്ളെ മാനം തെയ്വത്തിലിരുന്ത് കിടയ്ക്കും.
വൻ ചത്തമോടൊള്ളെ കൽപ്പനയോടേം മുയ്ക്കമാനെ തൂതൻ ഒച്ചയോടേം തെയ്വത്തിലെ കാകളെ ചത്തത്തോടേം കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു മേലോകത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉറങ്കി വരുകേം കിരിശ്ത്തുവിൽ നമ്പി ചത്തയാളുകെ ഉശിരോടിരുക്കിനവേരാക്കു മിന്നേ ഉശിരോറി എന്തുകേം ചെയ്യും.
അണ്ണേക്ക് അവൻ വരിനവോളെ അവനുക്ക് ഒള്ളെ ചുത്തമാനെ എല്ലാ മാനടവനിൽ നുണ്ണും അവനുക്ക് മകിമേം അവനിൽ നമ്പുനെ എല്ലാരിലും നുൺ ബൊകുമാനമും കിടയ്ക്കും. എങ്കെ നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയെ വശനം നിങ്കെ നമ്പിയനാലെ നിങ്കളും അവറളും മത്തും ഒണ്ടാകും.
കിരിശ്ത്തുവും അകനയേ കനേമാളുകേലെ പാപമെ നീക്കുകേക്ക് ഒരു തടവെ ആകമായെ. ഇനി പാപമെ ചിമ്പുകേക്കില്ലെ തനക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് രച്ചേ കൊടുപ്പേക്ക് അവൻ ഇരണ്ടാമതും വെളിപ്പടും.
ഒണ്ണാ കരുത്താവു വരുനെ നാ ആരുക്കും തിക്കിനാതെ കളവാണി വരിനതുവോലെ വന്തോകും. അം നാ വാനം ചരിയാനെ ഒച്ചേൽ മാഞ്ച് മണ്ടും; വാനത്തിൽ ഒള്ളെ മുച്ചൂടുകാടും വെന്ത് നാശമായ് മണ്ടും; പൂമീം അത്തിലൊള്ളെ മുച്ചൂടും നാതയാകേം ചെയ്യും. ഒണ്ണാ പൂമീൽ നടന്തത് മുച്ചൂടും നായവിതീക്കായ് വെളിപ്പട്ട് വരും.
അതുനാലെ കുഞ്ചിക്കാടേ, അവൻ വെളിപ്പടിനനാ അവൻ വരിനവോളെ അവനുക്ക് മില്ലോട് നങ്കെ വെക്കം കെട്ടു പോകാതിരുപ്പേക്കും അരണ്ട് പറന്തോകാതെ നിൽപ്പേക്കും കിരിശ്ത്തുവും മത്തും ചേന്തിരുക്കോണും.
ആതാമിലിരുന്ത് ഏളാമത് കാൽ വശിക്കാറനാനെ കാനോക്കും ചേരളെചൊല്ലി, “ഇതി, എല്ലാരാം കുത്തം വിതിപ്പേക്ക് കരുത്താവ് ആയിരമായിരം ചുത്തമാനെ തൂതരുകാടും മത്തും വരും ഒണ്ണും
ഇതി, അവൻ മഞ്ചീൽ ഓറി വരിനെ; എല്ലാരും അവനെ കാണും; അവനെ കുത്തി തൊളിച്ചവേരാകൂടി അവനെ കാണും; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതികാടും അവൻനാലെ കേശും. അന്താൻ, ആമേൻ.
ഇതെ ശാച്ചിയമെ ചൊന്നാ, അന്താൻ, ഏൻ വേമാ വരിനെ ഒൺ അരുൾ ചെയ്യിനെ; ആമേൻ, കരുത്താവാനെ ഏശുവേ, വേമാ വരോണുമേ.