19 ഏൻ ചൊൽകേക്ക് നിനച്ചത് ചിലകാട്ടുക്കോ ചിലകാട്ടുക്ക് മുകന്ത് വച്ചത്തുക്കോ ഒരു വിലേമില്ലെ ഒൺതാൻ.
പവുലോശ് എന്ന ഇം മനിശൻ ചൊന്നതാം ചെയ്യിനതാം നിങ്കളേ കണ്ടും കേട്ടും ഇരുക്കിനതാൻ. അവൻ ചൊന്നത് മനിശൻ ചെയ്യിനെ ചിലകാടൊണ്ണും തെയ്വമേയല്ലവോ? എപശോശിൽ മട്ടുമില്ലെ ആശിയാവിലെ എല്ലാ പണ്ണേലും ഇരുക്കിനെ മാനടവൻകാടാം ചൊല്ലി തിരുപ്പിയിരുക്കിനെ.
ഇം ഉലകത്തിൽ വിലയൊള്ളതെ നാതിനാതയാക്കേക്കുചൂട്ടി തെയ്വം താണവേരാളാം ഉതവിനാത്തതും വിലനാത്തതുമാനെ വേരാളെ പുറിച്ചെടുത്തെ.
അതുനാലെ ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, ചിലകാടെ കുമുടിനത്തിൽ നിങ്കെ ഓടി പോനിൻ.
എനക്ക് പലകപ്പാട്ട് വരം കിടച്ചാലും മറഞ്ചിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാടെ മുച്ചൂടും തിക്കിനൊണ്ടായാലും എല്ലാ അറിവും തിക്കിനൊണ്ടായാലും മലകാടെ മാത്തുകേക്ക് നമ്പിക്കെ ഒണ്ടായാലും ആത്തിരം ഇല്ലാട്ടി ഏൻ ഒണ്ണുമില്ലെ.
വളത്തിനത് തെയ്വം മട്ടുംതാൻ; അതുനാലെ നടിനവനോ നനയ്ക്കിനവനോ ഒണ്ണുമേയില്ലെ.
മേലോട്ടുക്ക് മുകന്ത് വച്ചെ തീനെ തിന്നതെചൊല്ലി ചൊല്ലിയാ, “ചിലകാടൊണ്ണും തെയ്വം അല്ലയൊൺ നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒണ്ണും “ഒരേയൊരു തെയ്വംതാൻ ഒള്ളത്” ഒണ്ണും നങ്കെ അറിഞ്ചിരുക്കിനെ.
ഏനേ ഒരു പുത്തി കെട്ടായായെ; നിങ്കതാൻ എന്നെ അകനെ ചെയ്യെ വച്ചത്; നിങ്കെ എന്നെ പെരുമപ്പടുത്തവേണ്ടിയിരുന്തതാൻ; ഏൻ ഒണ്ണുമില്ലയൊണ്ണാലും അപ്പോശ്ത്തലര് ഒൺ കേൾവി കേട്ടവേരാളക്കാട്ടി ഏൻ ഒരിത്തിനേം കുറഞ്ചായില്ലെ.