20 होल्किन ह्व छोडारिलाइ येसु हक्लनाइ आन्ला। भुत आत्मान येसुलाइ देख्लेसात ह्व छोडारिलाइ मुर्छा पारिके भुइनाइ पछारल्ते र मुखबान फिँज काड्तिन लडिबडि गरइ लाग्ले।
अनि भुत आत्मान ह्व मानुसलाइ लछारपछार पारिके बड्खो सोरिन चिच्याइतिन ह्व मानुसबान निस्किके जाइले।
जब ह्यलाइ भुत आत्मान छोप्छि ह्व भुइनाइ पछारिछइ, मुखबान फिँज काड्छइ, दारा किट्छइ र अरठ्ठ पर्छइ। मुइनिन तोर चेलाल्काइ भुत आत्मा निकाल्देओ बाजिके बिन्ति गर्नाइ, तर होल्किन बइसक्ला।”
येसुन होल्काइ जबाफ दिल्याक,“ए बिस्वास बइगर्नाराइ पुस्ता, मुइ तोराल्कोसिन कखनसम्म बस्छु र? मुइ तोराल्काइ कत्तासम्म सइधरइ? होलाइ मुइ हक्लनाइ आनो।”
येसुन होक्र ब्वाकलाइ सोदल्ते,“ह्यलाइ कखनसिन इन्खा हक्ल हो?” ब्वाकिन बाज्ले, “स्यान्खोसिन ने।
अनि ह्व भुत आत्मा चिच्याइकइ, छोडारिलाइ अरठ्ठ पारिके पछारल्ते र निस्किके जाइले। छोडारि मर्लठि हक्ले, धेराल्किन ता मर्लसइ बाजइ लाग्ला।
ह्य सुनिके येसुन ह्व भुतलाइ हाकार्तिन बलल्ते, “चुप लाग र ह्य मानुसबान निस्किके जाइहाल!” ह्व मानुसलाइ सेब्बाल्को सामुन्ने पछारिकइ भुत निस्किले, तर होलाइ किछु पुनि चोट पटक बइलागल्ते।
किनारइभने येसुन भुतलाइ ह्व मानुसबान निस्किजाइनार आग्या दिल रल्ति। होलाइ धेरइ चोटि भुत आत्मान दुख दिल रल्ति। होक्र हात गोडनाइ साङ्लान बादिके धर्तिन पुनि भुत आत्माकर सक्तिन साङ्ला चुट्टाइकइ उजाड केइ बइहक्ल ठउँदिसउने लाकाइतेल्ति।
ह्यलाइ भुत आत्मान एकतारइ छोप्छि र ह्व चिच्याइतिन मुर्छा पर्छइ, मुखबान फिँज काड्छइ। होलाइ लछारपछार पारिके बल्ल-बल्ल छाड्छि।
ब्वाकिन बेटाकलाइ आन्तिन-आन्तिन भुत आत्मान होलाइ पछारिकइ अइठन पारल्ते। तर येसुन भुत आत्मालाइ हाकारल्ते र ह्व छोडारिलाइ बिसेक पारिके होक्र ब्वाकलाइ दिल्ते।