34 अनि स्वर्गदिस हेरिकइ लामो सास फेर्तिन बाज्ले,“इफ्फाता” अर्थात“खोलिजा!”
ह्य सुनिके येसुकर मन दयान भरल्ते र आफ्ने हात ह्व उप्रान धर्तिन बाज्ले,“मुइ चाइछु, तुइ बिसेक हकिहाल।”
तिन बजेदिस येसुन बड्खो सोरिन इनिखे बाज्ले,“इलोइ, इलोइ, लामा सबखथनि?” हेक्र अर्थ हो,“हे मोर परमेसोर, हे मोर परमेसोर तुइनिन मुइलाइ किनारे त्याग्ल?”
अनि येसुन छुनेनिकर हात आठाइके बाज्ले,“तालिता कुमि!” हेक्र अर्थ हो,“ए छुनेनि, मुइ तुइलाइ बल्छु उठ।”
जब येसुन पाँचुटो पिठो र दुइटि माछ लिके स्वर्गदिस हेर्तिन परमेसोरलाइ धन्नेबाद दिल्ते र ह्व पिठोलाइ भाचिके टुक्रा पार्ले, तब होल्काइ बाड्दिखन बाजिके चेलाल्काइ दिल्याक र ह्व दुइटि माछ पुनि येसुन सेब्बाल्काइ बाड्दिल्याक।
उत्तिने खेर होक्र कान खोलल्ते र जिब्रोकर बन्धन फुक्लल्ते र ह्व मजसिन बोलइ लाग्ले।
येसुन भित्रबान लामो सास फेर्तिन बाज्ले,“ह्य पुस्तान किनारे चिन्न हेरइ चाइछत? साँच्चि, मुइ तोराल्काइ बल्छु, ह्य पुस्तान कुनइ चिन्न देखइ पाइनाराइ बइनेत।”
येसुन होलाइ बलल्ते, “तुइ देख्नार हकिहाल। तोर बिस्वासिन तुइ बिसेक हक्लाछस।”
जब येसु यरुसलेम नजिकइ आइपुग्ले ह्व सहरलाइ देखिके येसु कान्ले र इत्तिके बाज्ले,
अनि अगाडि जाइके येसुन घारालाइ छुइले र लास बोक्नाराइ टक्क अडिला। येसुन बाज्ले, “ए छोडारि, मुइ तुइलाइ बल्छु, उठ।”
पत्रुसिन होलाइ बलल्ते, “ए एनियास, येसु खिरिस्टिन तुइलाइ बिसेक पार्स्यास। उठिके आफ्ने ओछ्यान मिलाउ।” एनियास तुरुन्तइ उठिहाल्ले।
पत्रुसिन होल्काइ कोठाबान बाइर पाठाइल्याक र घोडा टेकिके पार्थना गर्ले। अनि पत्रुसिन लासदिस फर्किके बाज्ले, “ए तबिता, उठ!” होइनिन आँखि खोल्तिन पत्रुसलाइ देख्लि र उठिके बस्लि।