24 अनि येसु ह्व सँगिन जाइले। मान्छेल्को भिड येसुकर पछि लाग्ला र होल्किन येसुलाइ गेचाइतेठि गर्ला।
ह्व पछि येसु घरदिस जाइले। फेरि भिड जम्मा हक्ला, इछिसम्म कि येसु र होक्र चेलाल्किन खाइनार फुर्सदसम्म बइपाइला।
र बिन्ति गर्तिन बाज्ले, “मोरि स्यान्खि बेटेक सिकिस्त बिरामि आछि, तुइनिन आइके आफ्ने हात ह्व उप्रान धर्लइ भने ह्व बिसेक हक्नालि र बाच्नालि।”
अनि उछि बार बर्सदेखि रकत बुहुइनार बेथान दुख पाइलि एउटि बेटि पुनि रइलि।
चेलाल्किन येसुलाइ बल्ला, “यत्रा मान्छेल्को भिडिन गेचाइतेठि गर्ल तुइनिन देखि धर्लाछस, ता पुनि तुइनिन मुइलाइ कुनिन छुइले बाजिके किनिखे बाजइ सक्छस?”
जब मान्छेल्को भिड धेराइ हक्ला येसुन फेरि बाज्ले, “ह्य पुस्ताकराइ मान्छेलत दुस्ट आछत। हेल्किन सक्तिसालि चिन्न हेरइ चाइछत, तर हेल्काइ अगमबक्ता योनाकर चिन्न बाएक आने चिन्न दिनार बइने।
जब हजारउ मान्छेल्को भिड जम्मा हक्ला, इछिसम्म कि एउटोन अर्कोलाइ पेलापेल गरइ लाग्ला, येसुन पइले आफ्ने चेलाल्काइ बल्-ल्याक, “तोरा फरिसिल्को खमिरदेखि होसियार बसो। ह्व खमिर होल्को कपटि बिचार हो।
होइनिन येसु कुन्टो रइलसइ बाजिके हेरइ चाइतेल तर ह्व पुड्के रइल र मान्छेल्को भिडिन गर्तिन होइनिन देखइ बइसक्ले।
येसु होल्कोसिन जाइले। येसु कप्तानकर घर नजिकइ आइपुग्तिन कप्तानिन आफ्ने साथेकख्यानकाइ येसुकर उछि इन्खा खबर बलिके पाठाइले, “हे पर्भु, दुख जुनगर, मुइ तुइलाइ आफ्ने घरनाइ लाकाइनार योग्यकर बइने,
किनारइभने होक्रि बार बर्स पुग्लि एउटि मात्र बेटेक मरइ आट्लि रइलि। येसु हाकिमसिन जाइतिन गर्तिन मान्छेल्को भिडिन येसुलाइ गेचाइतेठि गर्ला।
येसुन बाज्ले, “मुइलाइ कुनिन छुइले?” तर सेब्बाल्किन “मुइनिन छुइल बया” बाज्ला, अनि पत्रुसिन बाज्ले, “गुरु, यत्रा मान्छेल्को भिडनाइ तुइलाइ कोइ न कोइकिन छुइहाल्छत नि।”
परमेसोरिन नासरतकर येसुलाइ पबित्र आत्मा र सक्तिन अभिसेक गर्ले। परमेसोर येसुसिन हक्ल हुदान येसुन मजार काम गर्तिन र दियाबलसिन सताइलाल्काइ बिसेक पार्तिन सेब्बे ठउँनाइ जाइले।