12 ह्व उठ्ले र खाट बोकिके उछ्यान हिनिहाल्ले। ह्य देखिके मान्छेलत छक्क पर्ला र परमेसोरकर पर्सन्सा गर्तिन बाज्ला, “इन्खा ता हाइनिन कइले पुनि देख्लाइ बइने।”
ह्य देखिके सेब्बाइ अचम्म मान्ला, र आफि-आफिनाइ सोदासोद गरइ लाग्ला, “ह्य केति हो? ह्य ता नयाँ सिछ्या रल्तिसइ। हेइनिन ता अधिकार सहित भुत आत्माल्काइ आग्या दिस्याक, र होल्किन हेक्र आग्या मान्छत।”
“मुइ तुइलाइ बल्छु, उठ, र आफ्ने खाट बोकिके घर जा।”
येसुन ह्व उप्रान आफ्ने हात धर्ले र ह्व तुरुन्तइ सिदा हकिके परमेसोरकर पर्सन्सा गरइ लाग्लि।
होलत मद्दे एउटोन आफि बिसेक हक्ल था पाइले र बड्खो सोरिन परमेसोरकर पर्सन्सा गर्तिन फर्किके आइले।
होलत सेब्बाइ अचम्म मान्ला र परमेसोरकर इन्खा सक्ति देखिके डाराइला। होल्किन परमेसोरकर पर्सन्सा गर्तिन बाज्ला, “आज हाइनिन कइले बइदेख्ल अचम्मकर कुरो देख्ले।”
इन्खा सक्ति देखिके सेब्बाइ मान्छेलत छक्क पर्तिन डाराइला अनि परमेसोरकर पर्सन्सा गर्तिन बाज्ला, “एउटो बड्खो अगमबक्ता हाम्रो माजनाइ देखा पर्लाछ” र “परमेसोर आफ्ने जनकाइ बाचाइ आइलाछ।”
महासभाकराइ मान्छेल्किन पत्रुस र युहन्नालाइ सजाय दिनार केइ उपाय बइभेट्टाइला, होइहुदान होल्काइ अजइ धेरे धम्कि दिके छाड्दिल्याक। किनारइभने होल्किन गर्ल अचम्मकर काम देखिके सेब्बाइ मान्छेल्किन परमेसोरकर पर्सन्सा गरिधर्लाइ रइला।