11 “मुइ तुइलाइ बल्छु, उठ, र आफ्ने खाट बोकिके घर जा।”
ह्य सुनिके येसुकर मन दयान भरल्ते र आफ्ने हात ह्व उप्रान धर्तिन बाज्ले,“मुइ चाइछु, तुइ बिसेक हकिहाल।”
तर मानुसकर बेटाकलाइ ह्य धर्तिनाइ पाप छेमा गर्नार अधिकार आछि बाजिके तोराल्किन जानो।” अनि येसुन ह्व पछ्यघातिलाइ बलल्ते,
ह्व उठ्ले र खाट बोकिके उछ्यान हिनिहाल्ले। ह्य देखिके मान्छेलत छक्क पर्ला र परमेसोरकर पर्सन्सा गर्तिन बाज्ला, “इन्खा ता हाइनिन कइले पुनि देख्लाइ बइने।”
