11 मान्छेल्किन तोराल्काइ आठाइके लाकाइतिन केति बाजु बाजिके पइला ने चिन्ता जुनगरो। होल्को अगाडि ठडाइल बेलानाइ तोराल्काइ जे दिलाछ होइ बाजो, किनारइभने बाज्नाराइ तोरा बया तर पबित्र आत्मा हक्नारआछ।
ह्व बेला मान्छेल्किन आफ्ने दाजेक-भाएककाइ मारइ लाइनारआछत। उन्खाए गरिके ब्वाकिन बेटाक-बेटेककाइ र बेटाक-बेटेककिन आमेक-ब्वाकलाइ बिरोद गरिके मारइ लाइनारआछत।
“तोराचाइ होसियार हकिके बसो, किनारइभने मान्छेल्किन तोराल्काइ आठाइके अदालतनाइ सुम्पिनार आछत अनि सभाघरनाइ लाकाइके ठाटाइनार आछत। तोरा मोर कारनिन बडा-हाकिम र राजाल्को अगाडि ठडाइनार आछो, र मोर बारेनाइ तोराल्किन होल्काइ साछि दिनारआछो।
तर ह्य सेब्बे कुरो हकइ भन्दा पइला मान्छेल्किन तोराल्काइ आठाइनारआछत, सताइनारआछत, सभाघरनाइ लाकाइके सुम्पिनारआछत र झ्यालखन्डनाइ हाल्दिनारआछत। तोराल्काइ मोर नाउँकर कारन राजा र हाकिमकर अगाडि पुराइनारआछत।
अनि होलत सेब्बाइ पबित्र आत्मान भरिपुर्न हक्ला, र होल्किन पबित्र आत्माबान बाज्नार सक्ति पाइके आने भासानाइ बाजइ लाग्ला।
उन्खा बया, अब्राहाम, इसहाक र याकुबकर परमेसोर र हाम्रो पुर्खाल्को परमेसोरिन ने आफ्ने सेबक येसुलाइ महिमित पारल्ते। तोराल्किन चाइ येसुलाइ मारइपर्छइ बाजिके सुम्पिदिलो, जुन्लाइ पिलातसिन छाड्नार निर्नय गर्तिन पुनि तोराल्किन होक्रे अगाडि इन्कार गर्लो।
होल्किन पार्थना गरिसक्लपछि, होलत जम्मा हक्ल ठउँ हल्लिल्ते। होलत सेब्बाइ पबित्र आत्मान भरिपुर्न हक्ला र होल्किन परमेसोरकर बचन साहससिन बाजइ लाग्ला।
जब इस्तिफनसिन पबित्र आत्माकर सक्ति र बुद्दिन बाज्तेल तब होल्किन इस्तिफनसकर बिरोद गरइ बइसक्तेला।
महासभानाइ बस्लाइ सेब्बाल्किन इस्तिफनसलाइ एकडिस लाइके हेर्ला, र होक्र अनुहार स्वर्गदुतकर अनुहार जिन्खाए देख्ला।
तर इस्तिफनस पबित्र आत्मान भरिपुर्न हकिके स्वर्गदिस एकडिस लाइके हेर्ले, अनि परमेसोरकर महिमा र येसुलाइ परमेसोरकर दाइनेपटि ठडाइधर्ल देख्ले।