17 येसु बाटनाइ जाइतिन गर्तिन एउटो मानुस कुत्तिन आइके येसुकर अगाडि घोडा टेकिके येसुलाइ सोदल्ते, “हे असल गुरु, अजम्बरि जिबन पाइलाइ मुइनिन केति गरइ पर्छइ?”
एउटो कुस्ठ रोग लाग्ल मानुस आइके येसुकर अगाडि घोडा टेकिके बिन्ति गर्तिन बाज्ले, “तुइनिन चाइलइ भने मुइलाइ बिसेक पारइ सक्छस।”
येसुन होलाइ बलल्ते,“तुइनिन मुइलाइ किनारे असल बल्छस? परमेसोर बाएक आने कोइ पुनि असल बइनेत।
होलत आइके येसुलाइ सोद्ला, “गुरु, हाइलाइ था आछ, तुइ सत्य कुरो बाज्छस, आनेल्किन केति बाज्छत बाजिके वास्ता बइगरस। कुनुल्को मुख हेरिकइ काम बइगरस, परमेसोरकर बाट साँच्चिसिन देखाइछस। हाइलाइ बल, परमेसोरकर नियम अन्सार कइसरलाइ कर तिरइ ठिक आछ, कि बइने?
येसुन मान्छेल्को भिड कुत्तिन आइधर्ल देखिके भुत आत्मालाइ हाकार्तिन बलल्ते,“ए गुँगो र बइरा पार्नार आत्मा, मुइ तुइलाइ आग्या गर्छु, ह्व छोडारिबान निस्किके आबे र फेरि कइले ह्व भित्र जुनपोस।”
एक दिन एउटो धर्म-गुरुन येसुलाइ फसाइनार बिचारिन ठडाइके सोदल्ते, “गुरु, परमेसोरसिन सदइ हकिधर्नार अजम्बरि जिबन पाइलाइ मुइनिन केति गरइ पर्छइ?”
अनि हाकिमिन होल्काइ बाइर आनिकइ सोद्ल्याक, “मुक्ति पाइलाइ मुइनिन केति गरइ पर्छइ?”
ह्य कुरो सुनिके होल्को हिर्दय छिया-छिया हक्ल्याक, अनि होल्किन पत्रुस र आने पेरितकाइ सोद्ला, “दाजि-भाइ हो, अब हाइ केति गर्नार?”
“अब मुइ तोराल्काइ परमेसोरनाइ र होक्र अनुगरहकर बचननाइ सुम्पिदिछु, जुनिन तोराल्काइ बिस्वासनाइ बल्-ल्यो बानाइछइ र आफ्ने मान्छेल्काइ हकवाला बानाइछइ।
अब उठिके सहरनाइ जा, र तुइनिन केति गरइ पर्नार हो ह्व तुइलाइ बल्नारआछ।”
इनिखे परमेसोरकर अनुगरहन धर्मि ठहरिकइ हाइ अजम्बरि जिबनकर आसा धर्नाराइ हकवाला बनइ सकु।