44 “मुइ बल्ल ह्य कुरो तोराल्किन जुनबिर्साओ, किनारइभने मानुसकर बेटाकलाइ आठाइके मान्छेल्को हातनाइ जिम्मा लाइदिनारआछत।”
अनि येसुन चेलाल्काइ आफ्ने बारेनाइ इत्तिके बल्-ल्याक, “मानुसकर बेटाकिन धेरे दुख भोगइ पर्छि, मुख्य अगुवाल्किन, मुख्य पुजारिल्किन र धर्म-गुरुल्किन इन्कार गर्छत र मार्नाराइ आछत। तर तिन दिननाइ ह्व मर्लबान फेरि जिउँते हक्नारआछ।”
किनारइभने येसुन आफ्ने चेलाल्काइ सिछ्या दितिन रइल। येसुन होल्काइ बल्-ल्याक,“मानुसकर बेटाकलाइ आठाइके मान्छेल्को हातनाइ जिम्मा लाइदिनार आछत, र होल्किन होलाइ मार्नार आछत तर मार्ल तिन दिननाइ फेरि ह्व जिउँते हकिके उठ्नारआछ।”
इन्खा कुरो सुनिके सेब्बाइ मान्छेलत अचम्म मान्तिन, “ह्य नानि पछि किन्खा हक्छइ हक्ति?” बाजिके आ-आफ्ने मननाइ बिचार गर्ला किनारइभने परमपर्भुकर सक्ति ह्व नानिनाइ रल्ति।
येसुन बारेउटाइ चेलाल्काइ अर्कइ पटि लाकाइके बल्-ल्याक, “सुनो, हाइ यरुसलेम जाइतिन आछे। मानुसकर बेटाककर बारेनाइ अगमबक्ताल्किन लेख्ल सेब्बे कुरो पुरा हक्नारआछि।
तर मरियमिन चाइ ह्य सेब्बे कुरो आफ्ने मननाइ धर्लि र सोच्तिन बस्लि।
ह्व पछि येसु आमेक-ब्वाकसिन नासरतनाइ फर्किले र होल्को आग्या मानिके बस्ले। येसुकरि आमेक मरियमिन चाइ ह्य सेब्बे कुरो आफ्ने मननाइ धर्लि।
येसुन होल्काइ बल्-ल्याक, “मुइ तोराल्कोसिन हक्तिन बाज्ल कुरो हेइ ने हो, मोर बारेनाइ मोसान लेख्ल बेबस्थाकर किताबनाइ, अगमबक्ताकर किताबनाइ र भजनसङ्ग्रहकर किताबनाइ लेख्ल सेब्बे कुरोलत पुरा हकइ पर्छि बाजिके तोराल्काइ बल्ल रइनाइ।”
अनि येसुन होल्काइ बल्-ल्याक, “मानुसकर बेटाकिन धेरइ दुख भोगइपर्छि, र होलाइ मुख्य अगुवाल्किन, मुख्य पुजारिल्किन र धर्म-गुरुल्किन इन्कार गर्नारआछत र मार्नारआछत अनि ह्व तिन दिननाइ मर्लबान फेरि जिउँते हकिके उठ्नारआछ।”
परमेसोरिन आफ्ने निस्चित योजना र ग्यानअन्सार येसुलाइ तोराल्को हातनाइ सुम्पिदिले र तोराल्किन होलाइ अधर्मि मान्छेल्को हातनाइ सुम्पिकइ कुरुसनाइ टागिकइ मारइ लाइलो।