44 होइनिन येसुकर पछाडिबान आइके येसुन लाइल लुगाकर फुर्का छुइलि, र छुइलसात होक्र रकत बुहुइनार रोग बन्द हकिहालल्ते।
गाउँ, सहर, बस्तिनाइ जछि-जछि येसु जाइतेल उछि-उछि ने मान्छेल्किन बिरामिल्काइ लाकाइतेला। अनि बिरामिल्किन येसुकर लुगाकर फुर्का मात्र हक्तिन पुनि छुइ पाउ बाजिके बिन्ति गर्ला र जत्ताल्किन छुइला होलत सेब्बाइ बिसेक हकिहाल्तेला।
येसुन ह्व उप्रान आफ्ने हात धर्ले र ह्व तुरुन्तइ सिदा हकिके परमेसोरकर पर्सन्सा गरइ लाग्लि।
ह्व पछाडिबान आइके येसुकर गोडछेउनाइ ठडाइके कान्तिन येसुकर गोड आँसुन भिजाइदिल्ते र आफ्ने कापालकर बारिन पुछ्तिन गोडनाइ मइँ खाइके अत्तर लाइ लाग्लि।
होइ भिडनाइ बार बर्ससिन रकत बुहुइनार रोगिन दुख पाइलि एउटि बेटि पुनि रइलि, होइनिन आफ्ने सेब्बे सम्पति उपचारनाइ खर्च गर्लि तर पुनि कुन्नुल्किन होलाइ बिसेक पारइ बइसक्ला।
येसुन बाज्ले, “मुइलाइ कुनिन छुइले?” तर सेब्बाल्किन “मुइनिन छुइल बया” बाज्ला, अनि पत्रुसिन बाज्ले, “गुरु, यत्रा मान्छेल्को भिडनाइ तुइलाइ कोइ न कोइकिन छुइहाल्छत नि।”
इन्खासम्म कि पावलिन परयोग गर्ल रुमाल या मुज्यात्रो लाकाइके बिरामिल्काइ छ्वाइतिन पुनि होलत रोगबान बिसेक हक्तेला र भुत आत्मालत निस्किके जाइतेला।
इछिसम्म कि पत्रुस बाटनाइ हिन्तिन होक्र छाँया मात्र हक्तिन पुनि कोइ-कोइ बिरामिल्कोनाइ पर्दिक बाजिके मान्छेल्किन होल्काइ ओछ्यान र खाटनाइ सुताइकइ धर्तेला।