7 मुइ आफि पुनि तोर अगाडि आइ योग्यकर बइने। तर उछ्यान ने तुइनिन आग्या गर्दिक, र मोर नोकर बिसेक हकिहाल्छइ।
ह्य देखिके सेब्बाइ अचम्म मान्ला, र आफि-आफिनाइ सोदासोद गरइ लाग्ला, “ह्य केति हो? ह्य ता नयाँ सिछ्या रल्तिसइ। हेइनिन ता अधिकार सहित भुत आत्माल्काइ आग्या दिस्याक, र होल्किन हेक्र आग्या मान्छत।”
सेब्बाइ छक्क परिके कुरो गरइ थाल्ला, “ह्य मानुसकर बोलिनाइ किन्खा अधिकार र सक्ति रल्तिसइ, हेइनिन हाकार्लसात भुतलत पुनि निस्किके भाग्छत!”
येसुन ह्वउप्रान हात धरिके बाज्ले, “मुइ चाइछु, तुइ बिसेक हक।” र उत्तिने खेर होक्र कुस्ठ रोग बिसेक हकिहालल्ते।
येसु होल्कोसिन जाइले। येसु कप्तानकर घर नजिकइ आइपुग्तिन कप्तानिन आफ्ने साथेकख्यानकाइ येसुकर उछि इन्खा खबर बलिके पाठाइले, “हे पर्भु, दुख जुनगर, मुइ तुइलाइ आफ्ने घरनाइ लाकाइनार योग्यकर बइने,
किनारइभने मुइ आफि पुनि हाकिमको अधिननाइ बस्नार मानुस हो, अनि मोर अधिननाइ सिपाइलत आछत। मुइ एउटोलाइ ‘जा’ बल्छिन अनि ह्व जाइछइ, अर्कोलाइ ‘आबे’ बल्छिन अनि ह्व आइछइ, मोर नोकरलाइ ‘ह्य गर’ बल्छिन होइनिन गर्छइ।”