13 बिद्दुइकर दुख देखिके पर्भुकर मन दयान भरिके आल्ते र बिद्दुइलाइ बलल्ते, “तुइ जुनकाँन।”
“ह्य मान्छेल्को भिड देखिके मुइलाइ दया लाग्ले, किनारइभने हेलत तिन दिनसम्म मुइसिन आछत, र हेल्कोसिन खाइनार कुरो पुनि सकिसक्लाछि।
ह्व पछि पर्भुन आने सत्तरि जनकाइ छानिकइ आफि जाइ लाग्ल सेब्बे गाउँ र सहरनाइ दुइ-दुइटाइ गरिके होल्काइ आफि जाइ भन्दा अगाडि पाठाइतिन बल्-ल्याक,
एक दिन येसु एक ठउँनाइ पार्थना गरिधर्ल रइल। पार्थना गरिसक्ल पछि चेलालत मद्दे एउटोन बाज्ले, “पर्भु, युहन्नान आफ्ने चेलाल्काइ पार्थना गरइ सिकाइल जिन्खाए हाइलाइ पुनि पार्थना गरइ सिकाइदेउ।”
तर पर्भुन होलाइ बलल्ते, “तोरा फरिसिलत थाल र कचउराकर बाइरपटि ता माज्छो, तर तोराल्को भित्र मन चाइ लोब र दुस्ट कुरोन भरिलाइ आछो।
पर्भुन बाज्ले, “बिस्वासि र बुद्दिमानि नोकर कुन हो? होइ हो, जुन्लाइ मालिकिन घरकर सेब्बे कामकर जिम्मा दिलपछि होइनिन आने नोकरकाइ ठिक-ठिक समयनाइ खाइनार कुरोकर बन्दोबस्त गर्दिस्याक।
पर्भुन बाज्ले, “ए कपटिलत हो, केति बिस्राम-दिननाइ तोराल्किन आफ्ने गाइ-बर्दइ अथवा गधालाइ गोठबान फुकाइके पानि ख्वाइ बइलाकाओ र?
पेरितकिन पर्भुलाइ बल्ला, “पर्भु, हाम्रो बिस्वास बाढाइदेउ।”
पर्भुन बल्-ल्याक, “तोराल्कोसिन पासाइकर एउटि गेडा जत्ता बिस्वास आछि भने तोराल्किन ह्य तुतकर गाछलाइ ‘तुइ उख्लिके समुन्द्रनाइ रोपि जा’ बाज्लो भने होइनिन मान्नारआछ।
पर्भुन बाज्ले, “सुनो, ह्व अधर्मि न्यायधिसिन केति बाज्तिनआछ।
जखायसिन ठडाइके येसुलाइ बलल्ते, “पर्भु, अब मुइ आफ्ने सम्पतिकर आदा भाग गरिबकाइ बाड्दिनारआछु, र कुनुल्काइ झुक्काइकइ केइ लिलाछु भने मुइ होक्र चार गुना फिर्ता गरिदिनारआछु।”
अनि येसुन फर्किके पत्रुसलाइ हेरल्ते। “आज तुइनिन मुइलाइ भाले बासइ भन्दा अगाडि तिन फेरासम्म बइचिनु बाजिके बाज्नारआछस” बाजिके येसुन बल्ल कुरो पत्रुसिन सम्जिले।
होलत चिहान भित्र पस्ला तर होल्किन पर्भु येसुकर लास बइभेट्टाइला।
र होल्किन इन्खा बाजिधर्ल सुन्ला, “पर्भु साँच्चि ने मर्लबान जिउँते हक्लाछ अनि सिमोनकर उछि पुनि देखा पर्ल हो रइलसइ।”
येसु सहरकर गेट नजिकइ आइपुग्तिन खेर, एउटो मुर्दालाइ बोकिके मालामिलत जाइतिन रइला। मर्ल मानुस चाइ एउटि बिद्दुइकर एउटो मात्र बेटाक रइल। बिद्दुइसिन सहरकराइ एकदम बड्खो मान्छेल्को भिड जाइलाइ रइला।
अनि अगाडि जाइके येसुन घारालाइ छुइले र लास बोक्नाराइ टक्क अडिला। येसुन बाज्ले, “ए छोडारि, मुइ तुइलाइ बल्छु, उठ।”
अनि युहन्नान आफ्ने चेला मद्दे दुइटाल्काइ पर्भुकर उछि ह्य सोदइ पाठाइले, “हाइनिन आस गर्ल खिरिस्ट तुइ ने हो कि हाइनिन आने कसइको बाट हेरुँ?”
उछि जम्मा हक्लाइ सेब्बाल्किन छुनेनि मर्लनाइ बिलाप गर्तिन काँदिधर्लाइ रइला। येसुन होल्काइ बल्-ल्याक, “जुनकाँदो, ह्य मर्लि बइने, तर निदाइलि मात्र आछि।”
दाजि-भाइ हो, मरिसक्लाइ बिस्वासिल्को केति हक्छइ बाजिके तोराल्काइ था हक्ल हाइ चाइछे, र तोराल्किन आस ने बइहक्लाल्किन गर्ल जिन्खाए सोक जुनगरो।