12 येसु सहरकर गेट नजिकइ आइपुग्तिन खेर, एउटो मुर्दालाइ बोकिके मालामिलत जाइतिन रइला। मर्ल मानुस चाइ एउटि बिद्दुइकर एउटो मात्र बेटाक रइल। बिद्दुइसिन सहरकराइ एकदम बड्खो मान्छेल्को भिड जाइलाइ रइला।
केइ समय पछि येसु नाइन सहरनाइ जाइले। येसुकर चेलालत र आने बड्खो मान्छेल्को भिड पुनि येसुकर पछि लाग्ला।
बिद्दुइकर दुख देखिके पर्भुकर मन दयान भरिके आल्ते र बिद्दुइलाइ बलल्ते, “तुइ जुनकाँन।”
किनारइभने होक्रि बार बर्स पुग्लि एउटि मात्र बेटेक मरइ आट्लि रइलि। येसु हाकिमसिन जाइतिन गर्तिन मान्छेल्को भिडिन येसुलाइ गेचाइतेठि गर्ला।
उछि जम्मा हक्लाइ सेब्बाल्किन छुनेनि मर्लनाइ बिलाप गर्तिन काँदिधर्लाइ रइला। येसुन होल्काइ बल्-ल्याक, “जुनकाँदो, ह्य मर्लि बइने, तर निदाइलि मात्र आछि।”
ह्य सुन्लपछि पत्रुस उठिके होल्कोसिन जाइले। उछि पुग्लपछि होल्किन पत्रुसलाइ उपल्चो तालाकर कोठानाइ लाकाइला। बिद्दुइलत चाइ पत्रुसकर वरिपोरि ठडाइके कान्तिन तबितान बानाइदिल लुगालत देखाइला।
पत्रुसिन होक्र हात आठाइके उठाल्ते अनि पर्भुकराइ जनकाइ र बिद्दुइकाइ बालाइके तबिता मर्लबान जिउँते हक्लि हो बाजिके देखाइदिल्याक।