30 फरिसिलत र होल्को समुहकराइ धर्म-गुरुल्किन गनगनाइतिन येसुकर चेलाल्काइ बल्-ल्याक, “किनारइ तोरा कर उठाइनाराइ र पापिल्कोसिन बसिके खाइछो?”
येसु कर उठाइनाराइ र पापिल्कोसिन बसिके खाइल देखिके फरिसि समुहकराइ धर्म-गुरुकिन येसुकर चेलाल्काइ बल्-ल्याक, “ह्व किनारे कर उठाइनाल्कोसिन र पापिल्कोसिन बसिके खाइछइ?”
किनारइभने सेब्बाइ यहुदिलत खास गरिके फरिसिल्किन आफ्ने पुर्खादेखि चलि आइल रितिरिवाज अन्सार हात नधोइके खाइनार कुरो बइखात।
अनि येसुन चेलाल्काइ सोद्ल्याक,“तोरा हेल्कोसिन केतिकर बारेनाइ बहस गर्तिन आछो?”
फरिसिन ठडाइके आफ्ने बारेनाइ इनिखे पार्थना गर्ले, ‘हे परमेसोर, मुइ तुइलाइ धन्नेबाद दिछु किनारइभने मुइ आने मान्छेलत जिन्खाए लोबि र अत्याचारि बइने। मुइनिन बेभिचार गर्ल बइने र मुइ हेइ कर उठाइनार जिन्खाए पुनि बइने।
ह्य देखिके सेब्बाइ मान्छेलत गनगनाइतिन इन्खा बाजइ लाग्ला, “ह्य मानुस ता पापिकर घरनाइ पो बास बसइ जाइले।”
एक दिन येसुन घर भित्र मान्छेल्काइ सिछ्या दिधर्ल रइल। केइ धर्म-गुरुलत र फरिसिलत पुनि येसुकर छेउनाइ बसिधर्लाइ रइला। होलत चाइ गालिल र यहुदिया छेत्रकर सेब्बे गाउँ र यरुसलेम सहरबान पुनि आइलाइ रइला। येसुसिन बिरामिल्काइ बिसेक पार्नार परमपर्भुकर सक्ति रल्ति।
येसुन बाज्ल ह्य कुरो सुनिके धर्म-गुरु र फरिसिल्किन मनमननाइ बिचार गरइ लाग्ला, “परमेसोरकर निन्दा गर्नार ह्य कुन हो? परमेसोरिन पो पाप छेमा गरइ सक्छइ। मान्छेन पुनि पाप छेमा गरइ सक्छइ र?”
मानुसकर बेटाक खाइतिन र पितिन आइले, अनि तोराल्किन दोस लाइतिन बाज्छो, ‘हेरो, एउटो घिचुवा, जँडे, कर उठाइनाराइ र पापिल्को साथेक!’
ह्य देखिके येसुलाइ बालाइनार फरिसिन मनमने बाज्ले, “यदि ह्य मानुस साँच्चि ने अगमबक्ता हो भने ता होलाइ छुइनारि बेटि किन्खा हो बाजिके हेइनिन जान्नाल, किनारइभने ह्य ता पापि बेटि हो।”
होइहुदान उछिका बड्खो होहल्ला हकल्ते। फरिसि दलकराइ केइ धर्म-गुरुकिन ठडाइके सदुकिकाइ बिरोद गर्तिन बल्ला, “हाइ ह्य मानुसनाइ केइ दोस बइपाइले। यदि आत्मान वा स्वर्गदुतिन ह्यलाइ इन्खा बल्ल हो भने ता केति हक्लो ते?”