1 एक दिन येसु गनेसरेत तालकर छेउनाइ ठडाइधर्ल रइल। मान्छेल्को भिड परमेसोरकर सिछ्या सुनइलाइ ठेलाठेल गरिधर्लाइ रइला।
ह्य देखिके मान्छेल्को भिडिन आफिलाइ जुन गेचाइदिखन बाजिके येसुन चेलाल्काइ एउटो लाउ ठिक पारइ लाइल्याक।
येसु फेरि गालिल तालकर छेउनाइ सिछ्या देइ लाग्ले। येसुकर वरिपोरि मान्छेल्को बड्खो भिड लाग्ल हुदान येसु एउटो लाउनाइ चडिके बस्ले र आनेलतचाइ डेङ्गानाइ ने बस्ला।
अनि येसु ह्व सँगिन जाइले। मान्छेल्को भिड येसुकर पछि लाग्ला र होल्किन येसुलाइ गेचाइतेठि गर्ला।
होलत तालकर पारपटि गनेसरेतनाइ पुग्ल पछि लाउलाइ छेउ लाइला।
जब हजारउ मान्छेल्को भिड जम्मा हक्ला, इछिसम्म कि एउटोन अर्कोलाइ पेलापेल गरइ लाग्ला, येसुन पइले आफ्ने चेलाल्काइ बल्-ल्याक, “तोरा फरिसिल्को खमिरदेखि होसियार बसो। ह्व खमिर होल्को कपटि बिचार हो।
येसुन तालकर छेउनाइ दुइटो लाउ देख्ले। माछ मार्नाराइ लाउकर छेउनाइ जाल धोइ धर्लाइ रइला।
एक दिन येसु आफ्ने चेलाल्कोसिन लाउनाइ चड्ले र येसुन होल्काइ बल्-ल्याक, “हाइ तालकर पारपटि जिउँ” होलत लाउनाइ चडिके जाइला।
लाउनाइ जाइतिन गर्तिन येसु निदाइले। तालनाइ एक्कासि बड्खो हुन्डरि आल्ते, लाउनाइ पानि पसिके डुब्तेठि हकल्ते र होलत बड्खो आपतनाइ पर्ला।
अनि भुत आत्मालत ह्व मानुसबान निस्किके सोरिभित्र पस्ला। ह्व सोरिलत भिरालोबान हुर्रितिन जाइला र तालनाइ डुबिके मर्ला।
येसुन बाज्ले, “मुइलाइ कुनिन छुइले?” तर सेब्बाल्किन “मुइनिन छुइल बया” बाज्ला, अनि पत्रुसिन बाज्ले, “गुरु, यत्रा मान्छेल्को भिडनाइ तुइलाइ कोइ न कोइकिन छुइहाल्छत नि।”