17 येसुलाइ यसइया अगमबक्तान लेख्ल किताब पढइ दिल्ते अनि किताब पल्टाइकइ येसुन इन्खा लेख्ल पढ्ले,
अब्राहामिन बाज्ले, ‘होल्कोसिन मोसा र अगमबक्ताल्किन लेख्ल किताब आछि, होल्किन ह्व सुन्दिखन।’
दाउदिन आफि लेख्ल भजन किताबनाइ इत्तिके बाज्लाछ, ‘परमपर्भुन मोर पर्भुलाइ बलल्ते, “तुइ मोर दाइने हात पटि बस।
येसु आफि हुर्किल सहर नासरतनाइ आइपुग्ले। सदइठि येसु बिस्राम-दिन सभाघरनाइ जाइले अनि धर्मसास्तर पढइलाइ ठडाइले।
“परमपर्भुकर आत्मा मुइ उप्रान आछि, किनारइभने गरिबकाइ सुसमचार सुनाइलाइ परमेसोरिन मुइलाइ छानिकइ पाठाइलाछ। बन्धननाइ पर्लाल्काइ छुट्कारा देइ, अन्धाल्काइ देख्नार बानाइ, अत्याचारनाइ पर्लाल्काइ स्वतन्तर गरइ,
अनि येसुन किताब बन्द गरिके सभाघरकर एउटो सेबकलाइ दिल्ते र बस्ले। सभाघरनाइ हक्लाइ सेब्बाल्किन येसुलाइ हेरिधर्लाइ रइला,
मोसान लेख्ल परमेसोरकर नियम र अगमबक्ताल्किन लेख्ल किताबबान पढ्लपछि सभाघरकराइ सासककिन पावल र बारनाबासलाइ बालाइके बल्-ल्याक, “ए भाइलत, तोराल्कोसिन मान्छेल्काइ साहस दिनार केइ बचन आछ भने बाजो।”
किनारइभने यरुसलेमनाइ बस्नाराइ मान्छेल्किन र होल्को सासककिन येसुलाइ बइचिन्ला, र हरेक बिस्राम-दिननाइ अगमबक्ताल्किन लेख्ल बचन पढ्तिन पुनि नबुजिकइ येसुलाइ मिर्त्युदन्ड दिके ह्व बचन पुरा गर्ला।
होइहुदान परमेसोरिन होल्काइ त्याग्ले र आकासनाइ हक्ल तारामन्डलकाइ पुज्दिखन बाजिके छाड्दिल्याक। अगमबक्ताल्किन धर्मसास्तरनाइ इन्खा लेख्लाछत, ‘हे इज्राएलकराइ मान्छे हो, केति तोराल्किन चालिस बर्ससम्म केइ बइहक्नार उजाड ठउँनाइ मुइलाइ पसु बलि र भेटि चाराइलो?