41 होलत एकदम रामाइला र अचम्म मान्ला किनारइभने होल्किन पत्याइ ने बइसक्ला। होइ हुदान येसुन होल्काइ बल्-ल्याक, “केति तोराल्कोसिन केइ खाइनार कुरो आछि?”
“येसु मर्लबान जिउँते हक्लाछ, मुइनिन आफ्ने आँखिन देख्नाइ।” तर होल्किन मरियमकर कुरो पत्याइ बइपत्याइला।
ह्व दुइटाल्किन आइके ह्य कुरो आने चेलाल्काइ सुनाइला। तर चेलाल्किन होल्को कुरो पुनि बइपत्याइला।
ह्व पछि एघारुटाइ चेलालत खाइधर्ल बेला येसु होल्कोनाइ देखा पर्ले। अनि येसुन होल्को अबिस्वास र आफ्ने मन कठोर पार्लनाइ हाकार्ल्याक। किनारइभने होल्किन येसु मर्लबान जिउँते हकिके उठ्लाछ बलिके आनेल्किन बल्ल कुरोनाइ बिस्वास गर्लाइ बइरइला।
होल्कोसिन केइ स्याउनाइ माछलत पुनि रल्ति। येसुन माछकर लागि धन्नेबाद दिके चेलाल्काइ बाडइ लाइल्याक।
तर ह्य बेटिल्किन नहक्ल कुरो गर्लाइ हो बाजिके होल्किन बइपत्याइला।
ह्य बाजिके येसुन होल्काइ आफ्ने हात र गोड देखाइल्याक।
होल्किन येसुलाइ पाकाइल एक चोक्टा माछ दिल्याक।
होइनिन पत्रुसकर सोर चिन्लेसात एकदम खुसि हकिके ढोका नउघारिकइ कुत्तिन भित्र जाइके बाज्लि, “पत्रुस ढोकानाइ ठडाइधर्लाछ।”