34 र होल्किन इन्खा बाजिधर्ल सुन्ला, “पर्भु साँच्चि ने मर्लबान जिउँते हक्लाछ अनि सिमोनकर उछि पुनि देखा पर्ल हो रइलसइ।”
अब जाइके चेलाल्काइ, खासगरि पत्रुसलाइ बल्देइ कि ह्व तोराल्को अगि-अगि गालिलनाइ जाइतिन आछ। होइनिन तोराल्काइ बल्ल जिन्खाए होलाइ उछि देख्नारआछो।”
ह्व इछि बइने, तर मर्लबान जिउँते हक्लाछ। गालिलनाइ हक्तिन होइनिन तोराल्काइ केति बाज्ल रइल याद गरो ते?
बिद्दुइकर दुख देखिके पर्भुकर मन दयान भरिके आल्ते र बिद्दुइलाइ बलल्ते, “तुइ जुनकाँन।”
अनि युहन्नान आफ्ने चेला मद्दे दुइटाल्काइ पर्भुकर उछि ह्य सोदइ पाठाइले, “हाइनिन आस गर्ल खिरिस्ट तुइ ने हो कि हाइनिन आने कसइको बाट हेरुँ?”
येसुन धेरइ दुख भोगिकइ कुरुसनाइ मर्लपछि आफि साँच्चि ने जिउँते हक्ल कुरो भिन्दे-भिन्दे तरिकाबान देखाइले, र चालिस दिनसम्म घरि-घरि होल्कोनाइ देखा पर्ले। अनि होल्कोसिन परमेसोरकर राज्यकर बारेनाइ कुरो गर्ले।