51 ह्व पछि येसु आमेक-ब्वाकसिन नासरतनाइ फर्किले र होल्को आग्या मानिके बस्ले। येसुकरि आमेक मरियमिन चाइ ह्य सेब्बे कुरो आफ्ने मननाइ धर्लि।
ह्व दिननाइ येसु गालिल छेत्रकर नासरतबान आइले र युहन्नाबान यर्दन लदिनाइ बप्तिस्मा लिले।
ह्य होइ मरियमकर बेटाक काठे कर्मि बया र? केति ह्य याकुब, योसेफ, यहुदा र सिमोनकर दाजेक बया र? हेक्रि बइनेकलत पुनि ता हाइसिन ने आछत!” इत्तिके होल्किन येसुलाइ तुच्छ ठान्ला।
मान्छेल्किन होलाइ बल्ला, “नासरतकर येसु हेइ बाट हकिके जाइतिन आछ।”
तर मरियमिन चाइ ह्य सेब्बे कुरो आफ्ने मननाइ धर्लि र सोच्तिन बस्लि।
जब होलत परमेसोरकर नियम अन्सार गरइ पर्नार सेब्बे काम गरिसकिकइ योसेफ र मरियम येसुलाइ लिके गालिलकर आफ्ने सहर नासरतनाइ फर्किला।
येसु आफि हुर्किल सहर नासरतनाइ आइपुग्ले। सदइठि येसु बिस्राम-दिन सभाघरनाइ जाइले अनि धर्मसास्तर पढइलाइ ठडाइले।
येसुन होल्काइ बल्-ल्याक, “अब पक्कइ पुनि तोराल्किन मुइलाइ ह्य उखान बाज्नार आछो, ‘ए डाक्टर, पइला तुइ आफिलाइ बिसेक पार। कफर्नहुमनाइ तुइनिन जे-जत्ता गर्ल बाजिके हाइनिन सुन्लाइ रइले, ह्व सेब्बे हेइ आफ्ने सहरनाइ पुनि गर।’”