3 अनि कारोबार गर्नारिन आफ्ने मनमने सोच्ले, ‘अब मुइ केति गरुँ? मोर मालिकिन मुइलाइ कारोबार गर्नार कामबान निकालइ आट्लाछ। खनजोत गरिके खाउँ भने खन्नार तागत बइने, मागिकइ खाउँ भने मुइलाइ लाजउनो लाग्छइ।
येसु चेलाल्कोसिन यरिहो सहरनाइ आइपुग्ले। येसु आफ्ने चेलालत र बड्खो मान्छेल्को भिडसहित यरिहो सहर छाडिके जाइतिन गर्तिन बाटकर छेउनाइ तिमइकर बेटाक बारतिमइ बाज्नार अन्धा भिक मागिकइ बसिधर्ल रइल।
होइनिन मनमने सोचइ लाग्ले, ‘ह्य सेब्बे अन्न धर्नार ठउँ ने बइने, अब मुइ केति गरइ?’
अनि मालिकिन ह्व कारोबार गर्नारलाइ बालाइके बलल्ते, ‘मुइनिन तोर बारेनाइ ह्य केति सुन्तिन आछु? तुइनिन गर्ल कामकर सेब्बे हिसाब मुइलाइ देउ। अबसिन तुइ कारोबार गरइ बइपास।’
मान्छेल्किन होक्र घरकर दइलोनाइ लाजरस नाउँ हक्ल एउटो गरिब मानुसलाइ आनिकइ धर्दितेला। होक्र जिउभोरि घावइघाउ रल्ति।
एक दिन ह्व गरिब लाजरस मर्ले र स्वर्गदुतकिन होलाइ लाकाइके अब्राहामकर छेउनाइ धर्ला। अनि धनि मानुस पुनि मर्ले र होक्र लास गड्काइला।
अब मुइनिन केति गरइ पर्नार हो मुइनिन सोचिसक्लाछु। कारोबार गर्नार कामबान निकाल्तिन पुनि मान्छेल्किन मुइलाइ होल्को घरनाइ सत्कार गर्नारआछत बाजिके मुइनिन पक्का गर्लाछु।’
केइ दिन सम्म ता होइनिन बिद्दुइकर कुरइ बइमान्ले, तर पछि होइनिन आफ्ने मननाइ सोच्ले, ‘मुइ परमेसोरकर डर बइमानु र मान्छेल्को वास्ता पुनि बइगरु।
होइ बेला मान्छेल्किन जन्मइदेखिकर एउटो कुजोलाइ बोकिके आन्तिन रइला। होइनिन मन्दिरनाइ आइनार जाइनारकोसिन भिक माङ्दिक बाजिके दिन्ने होल्किन सुन्दर नाउँकर गेटनाइ धर्दितेल्याक।
अब उठिके सहरनाइ जा, र तुइनिन केति गरइ पर्नार हो ह्व तुइलाइ बल्नारआछ।”
किनारइभने तोरा मद्दे कत्ता अल्छि हकिके बसिधर्लाछो। अनि आफिचाइ केइ काम बइगरो तर आनेल्को कामनाइ हात हाल्छो बाजिके हाइनिन सुन्लाछे।