2 अनि मालिकिन ह्व कारोबार गर्नारलाइ बालाइके बलल्ते, ‘मुइनिन तोर बारेनाइ ह्य केति सुन्तिन आछु? तुइनिन गर्ल कामकर सेब्बे हिसाब मुइलाइ देउ। अबसिन तुइ कारोबार गरइ बइपास।’
तर परमेसोरिन होलाइ बलल्ते, ‘ए मुर्ख, आज राति ने तुइ मर्नार आछस र जे कुरो तुइनिन आफ्ने लागि साँचिकइ धर्ल अब ह्व कुनकर हक्नारआछि?’”
पर्भुन बाज्ले, “बिस्वासि र बुद्दिमानि नोकर कुन हो? होइ हो, जुन्लाइ मालिकिन घरकर सेब्बे कामकर जिम्मा दिलपछि होइनिन आने नोकरकाइ ठिक-ठिक समयनाइ खाइनार कुरोकर बन्दोबस्त गर्दिस्याक।
येसुन आफ्ने चेलाल्काइ एउटो उखान बल्-ल्याक, “कुनइ धनि मानुसकर सेब्बे कारोबार गर्नार एउटो मानुस रइल। ह्व कारोबार गर्नार मानुसिन तोर सेब्बे धन-सम्पति मन लाग्दि खर्च गर्लाछ बाजिके मान्छेल्किन ह्व धनि मानुसलाइ सुनाइला।
अनि कारोबार गर्नारिन आफ्ने मनमने सोच्ले, ‘अब मुइ केति गरुँ? मोर मालिकिन मुइलाइ कारोबार गर्नार कामबान निकालइ आट्लाछ। खनजोत गरिके खाउँ भने खन्नार तागत बइने, मागिकइ खाउँ भने मुइलाइ लाजउनो लाग्छइ।
तुइसिन हक्ल बरदानलाइ हेला जुनगर, ह्व बरदान एल्डरकिन आफ्ने हात तुइ उप्रान धर्तिन अगमबानिबान तुइनिन पाइल रइलइ।
कोइ-कोइ मान्छेल्को पाप ता न्यायनाइ पुग्नार गरिके छर्लङ्ग देख्नार हक्छइ, तर कत्ताल्को पापचाइ पछि मात्र देखा पर्छइ।