1 जब हजारउ मान्छेल्को भिड जम्मा हक्ला, इछिसम्म कि एउटोन अर्कोलाइ पेलापेल गरइ लाग्ला, येसुन पइले आफ्ने चेलाल्काइ बल्-ल्याक, “तोरा फरिसिल्को खमिरदेखि होसियार बसो। ह्व खमिर होल्को कपटि बिचार हो।
‘तोराल्काइ धिक्कार! किनारइकि तोरा ता बइदेख्नार चिहान जिन्खाए आछो। इन्खा बइदेख्नार चिहानबान मान्छेलत था नपाइके हिन्छत।’”
ए कपटिलत, तोरा धर्ति र आकासलाइ हेरिकइ पानि पर्छि कि बइपरि बाजिके जान्छो, तर ह्य समयनाइ हकइ आइनार घटनाकर चिन्नचाइ तोरा किनारइ बइबुजो?
एक दिन येसु गनेसरेत तालकर छेउनाइ ठडाइधर्ल रइल। मान्छेल्को भिड परमेसोरकर सिछ्या सुनइलाइ ठेलाठेल गरिधर्लाइ रइला।
ह्व दिनसिन येसुकर चर्चा झन फइलितिन जाल्ते अनि बड्खो मान्छेल्को भिड येसुकर सिछ्या सुनइ र आफ्ने रोगबान बिसेक हकइ आइ थाल्ला।
येसु चेलाल्कोसिन डाँराबान झरिके होलत एउटो सम्म ठउँनाइ आइपुग्ला। उछि यहुदिया छेत्रकर सेब्बेपट्यान, यरुसलेम सहरबान अनि समुन्द्रकर छेउनाइ पर्नार टुरोस र सिदोन सहरबान धेराइ मान्छेलत घुइँचो लागिकइ आइला।
पावलकर कुरो सुनिके होल्किन परमेसोरकर पर्सन्सा गर्ला। अनि होल्किन पावललाइ बल्ला, “हेर भाइ, इछि पुनि हजारउ यहुदिल्किन पर्भु येसुनाइ बिस्वास गर्लाछत, र मोसान लेख्ल परमेसोरकर नियम पुनि मजसिन पालन गर्छत।