7 ह्व साथेकिन भित्रबान बाज्ले, ‘मुइलाइ दुख जुनदेउ। दइलो लाइसक्नाइ, अनि मोराइ छानाछुनिलत मुइसिन ओछ्याननाइ आछत। अखन मुइ उठिके तुइलाइ केइ पुनि देइ बइसकु।’
किनारइभने मोर एउटो साथि बद्दुरबान आइलाछ, र होलाइ खाइ देइलाइ मुइसिन केइ कुरो बइने।’
मुइ तोराल्काइ बल्छु, होइनिन साथेक सम्जिकइ बइदितिन पुनि होइनिन एकोरो मागिधर्ले भने ह्व उठ्नारआछ र माग्ल जत्ता सेब्बे होलाइ दिनारआछ।
जब घरकर मालिकिन उठिके दइलो थुन्नारआछ अनि तोरा बाइर ठडाइके दइलो ढक्ढक्याइतिन बाज्नारआछो, ‘पर्भु, हाम्रो लागि दइलो उघार्देउ’ अनि होइनिन तोराल्काइ बाज्नारआछ, ‘तोरा कछ्यान आइलाइ हो? मुइ तोराल्काइ बइचिनु।’
येसु होल्कोसिन जाइले। येसु कप्तानकर घर नजिकइ आइपुग्तिन कप्तानिन आफ्ने साथेकख्यानकाइ येसुकर उछि इन्खा खबर बलिके पाठाइले, “हे पर्भु, दुख जुनगर, मुइ तुइलाइ आफ्ने घरनाइ लाकाइनार योग्यकर बइने,