1 एक दिन येसु एक ठउँनाइ पार्थना गरिधर्ल रइल। पार्थना गरिसक्ल पछि चेलालत मद्दे एउटोन बाज्ले, “पर्भु, युहन्नान आफ्ने चेलाल्काइ पार्थना गरइ सिकाइल जिन्खाए हाइलाइ पुनि पार्थना गरइ सिकाइदेउ।”
तर चाइनार कुरो एउटे आछि, होइ असल कुरो मरियमिन रोज्लाछि। ह्य मरियमबान खोसिनार बइने।”
येसुन होल्काइ बल्-ल्याक, “तोराल्किन इनिखे पार्थना गरो, ‘हे परमेसोर ब्वा, तोर नाउँ पबित्र हक्किधर्दिक, तोर राज्य आइदिक।
एक दिन येसु डाँरानाइ जाइके रातभोरि परमेसोरसिन पार्थना गर्ले।
बिद्दुइकर दुख देखिके पर्भुकर मन दयान भरिके आल्ते र बिद्दुइलाइ बलल्ते, “तुइ जुनकाँन।”
अनि युहन्नान आफ्ने चेला मद्दे दुइटाल्काइ पर्भुकर उछि ह्य सोदइ पाठाइले, “हाइनिन आस गर्ल खिरिस्ट तुइ ने हो कि हाइनिन आने कसइको बाट हेरुँ?”
एक दिन येसु अस्करे पार्थना गरिधर्ल रइल, चेलालत पुनि येसुकर छेउनाइ रइला। येसुन होल्काइ सोद्ल्याक, “मान्छेल्किन मुइलाइ कुन हो बाज्छत?”
ह्य कुरो बाज्ल लगभग आठ दिनपछि पत्रुस, युहन्ना र याकुबलाइ लिके येसु डाँरानाइ पार्थना गरइ जाइले।