7 तोरा होइ घरनाइ बसो अनि होल्किन जे खाइ दिस्या, होइ खाओ किनारइभने काम गर्नारकिन जेला पाइ पर्छइ। घर-घरनाइ बास बस्तिन जुनहिनो।
येसुन होल्काइ अजइ बल्-ल्याक,“कुनइ गाउँनाइ पुग्तिन तोरा जुन घरनाइ पोस्छो, ह्व गाउँ नछाडुन्जेलसम्म होइ घरनाइ ने बसइ।
ह्व घरकराइ मान्छेल्किन सान्ति मन पराइला भने होल्किन सान्ति पाइनारआछत तर होल्किन सान्ति मन बइपराइला भने ह्व सान्ति तोरा हक्लनाइ ने फर्किके आइनारआछि।
तोराल्काइ जुन घरकराइ मान्छेल्किन स्वागत गर्छत, ह्व सहर नछाडुन्जेल तोरा होइ घरनाइ ने बसइ।
अनि ह्व र होक्र घरकराइ सेब्बाइ परिवारकिन बप्तिस्मा लिलपछि होइनिन हाइलाइ बिन्ति गर्तिन बल्लि, “यदि तोराल्किन साँच्चि ने मुइलाइ पर्भुकर बिस्वासि ठान्छो भने मोर घरनाइ आइके हाइसिन बसो।” इत्तिके होइनिन हाइलाइ कर लाइलि।
ह्व पछि हाकिमिन होल्काइ आफ्ने घर लाकाइके केइ खाइनार कुरो दिल्याक, र होक्र सेब्बाइ घर परिवारकिन परमेसोरलाइ बिस्वास गर्ल हुदान होलत सेब्बाइ आनन्दित हक्ला।
झ्यालखन्डबान निस्किके होलत लिडियाकर घरनाइ जाइला। उछिका होल्किन बिस्वासिल्काइ भेटघाट गरिके उत्साह दिके उछ्यान हिन्ला।
ह्य बाएक होलत घर-घरनाइ डुल्तिन हिन्नार बानि परिके अल्छि हक्छत, यत्ता मात्र बया कुरउटे, आनेल्को कामनाइ हात हाल्नार र बाजइ बइहक्नार कुरो पुनि बाज्तिन हिन्नार हक्छत।
पसिना ब्वाइकइ काम गर्नार किसानिन ने फलकर पइलो भाग पाइपर्छि।