32 ह्व महान हक्नारआछ र ह्व महान परमेसोरकर बेटाक हक्नारआछ। परमपर्भु परमेसोरिन होलाइ आफ्ने पुर्खा दाउदजिन्खाए राजा बानाइनारआछ।
तर येसुन केइ जबाफ नदिके चुप लाग्ले। फेरि पर्धान पुजारिन येसुलाइ सोदल्ते, “केति तुइ परमधन्यकर बेटाक खिरिस्ट हो?”
अनि होइनिन बड्खो सोरिन साराइतिन बाज्ले, “हे येसु, महान परमेसोरकर बेटाक, तुइनिन मुइलाइ केति गरइ आँट्ल? मुइ परमेसोरनाइ कसम खाइके बिन्ति गर्छु, मुइलाइ दुख जुनदेउ।”
किनारइभने ह्व परमपर्भुकर हेराइनाइ बड्खो मानुस हक्नारआछ। होइनिन अङ्गुरकर मद्य र आने कुनइ पुनि मात्नार चिज खाइनार बइने। ह्व आमेककर पेटनाइ हक्तिन ने पबित्र आत्मान भरिपुर्न हक्नारआछ।
स्वर्गदुतिन होलाइ बलल्ते, “पबित्र आत्मा तुइनाइ आइनारआछ र महान परमेसोरकर सक्ति तुइउप्रान पर्नारआछि। इनिखे जन्मिल नानि पबित्र हक्नारआछ र परमेसोरकर बेटाक हक्नारआछ।
“हे नानि, तुइलाइ महान परमेसोरकर अगमबक्ता बाज्नारआछत, तुइ पर्भुकर अगि-अगि बाट बानाइ जाइनारआछस।
युहन्नान होलत सेब्बाल्काइ बल्-ल्याक, “मुइ ता तोराल्काइ पानिकर बप्तिस्मा दिस्या। तर एउटो मुइभन्दा सक्तिसालि आइतिन आछ। मुइ ता होक्र जुत्ताकर तुना फुकाइनार लायककर पुनि बइने। होइनिन तोराल्काइ पबित्र आत्मा र आगिन बप्तिस्मा दिनारआछ। हेरो, होइनिन अन्न निफन्नार सुपा हातनाइ लिइसक्लाछ।
तर आफ्ने सतुरलाइ मया गरो, सेब्बाल्काइ मजार गरो र रिन माङ्नारकाइ फिर्ता पाइनार आस नधरिकइ रिन दिखन। उन्खाए गर्लो भने तोराल्किन बड्खो इनाम पाइनारआछो र महान परमेसोरकर सन्तान हक्छो। किनारइभने परमेसोरिन ता बइगुनि र दुस्टल्काइ पुनि दया गर्छइ।
होइनिन पावल र हाम्रो पछि-पछि लागिकइ इत्तिके साराइ लाग्लि, “ह्य मान्छेलत सेब्बाइ भन्दा महान परमेसोरकराइ सेबकलत हो। हेल्किन तोराल्काइ मुक्ति पाइनार बाटकर पर्चार गर्छत।”
तर दाउद एक अगमबक्ता रइल र होक्रे सन्तानबान एउटो होक्रे सिहासननाइ बस्नारआछ बाजिके होलाइ था रल्ति, किनारइभने परमेसोरिन होइसिन पर्तिग्या गर्ल रइल।
“होइहुदान इज्राएलकराइ सेब्बे घर परिवारकिन ह्य कुरो पक्का गरिके जान्दिखन कि तोराल्किन कुरुसनाइ टागिकइ मार्ल येसुलाइ ने परमेसोरिन पर्भु र खिरिस्ट बानाल्ते।”
“तर सेब्बाइ भन्दा महान परमेसोर मान्छेल्किन बानाइल मन्दिरनाइ बइबस, अगमबक्तान इन्खा बाज्लाछ,