3 जब साउल दमस्कस सहरदिस हिन्ले, तब सहर नजिके पुग्तिन एक्कासि स्वर्गबान एकदम उज्यालो जोति होक्र वरिपोरि चम्कल्ते।
“मुइ मद्दे दिननाइ दमस्कस सहर नजिके पुगइ लाग्तिन, एक्कासि स्वर्गबान एकदम उज्यालो जोति मोर वरिपोरि चम्कल्ते।
अनि हननिया जाइके यहुदाकर घरभित्र पस्ले र साउल उप्रान आफ्ने हात धर्तिन बाज्ले, “मोर भाइ साउल, तुइ इछि आइतिन बाटनाइ देख्ल पर्भु येसुन ने तुइनिन फेरि देखइ सक र पबित्र आत्मान भरिपुर्न हक बाजिके मुइलाइ पाठाइल हो।”
तर बारनाबासिन साउललाइ आफिसगिन पेरितकोनाइ लाकाल्ते। किनिखे साउलिन बाटनाइ पर्भुलाइ देखल्ते र पर्भु होइसिन कुरो गर्ले अनि किनिखे होइनिन दमस्कसनाइ येसुकर नाउँनाइ नडाराइकइ पर्चार गर्ले, ह्य सेब्बे कुरो बारनाबासिन होल्काइ सुनाइदिल्याक।
ह्व कइले बइमर र इन्खा उज्यालोनाइ बस्छइ कि होक्र नजिक कोइ जाइ बइसकत। होलाइ कुन्नुल्किन पुनि अखनसम्म देख्लाइ बइनेत, न ता देखइ सक्छत। सेब्बे आदर र सक्ति सदइभरि होक्रे हो। आमेन।