16 र होइनिन मोर लागि कत्ता दुख भोगइपर्छि, ह्व मुइ होलाइ देखाइनारआछु।”
होल्किन ह्व ठउँ-ठउँनाइ हक्लाइ पर्भुकराइ चेलाल्काइ आत्मानाइ दरो बानाइला र बिस्वासनाइ लागिधरइ बाजिके उत्साह दितिन बल्-ल्याक, “हाइ परमेसोरकर राज्यनाइ जाइकर लागि धेरे दुख कस्ट सइपर्छइ।”
ह्व अगमबक्तान पावलकर पट्का लिके आफ्ने हात र गोडनाइ बान्तिन बाज्ले, “पबित्र आत्मान इत्तिके बाज्छइ, ‘ह्य पट्का जुन मानुसकर हो, होलाइ यरुसलेमनाइ यहुदिल्किन इत्तिके बान्नार आछत र आने जातिल्को हातनाइ सुम्पिदिनार आछत।’”
तर पावलिन बाज्ले, “तोरा किनारइ काँदिकइ मोर मनलाइ दुखित पार्छो? मुइ यरुसलेमनाइ बन्धननाइ परइ मात्र बया, तर पर्भु येसुकर नाउँनाइ मरइ पुनि तयार आछु।”
हाइ उछि बस्नाराइ बिस्वासिल्काइ भेट्टाइ जाइले र एक हप्तासम्म होल्कोसिन बस्ले। पबित्र आत्माबान होल्किन पावललाइ यरुसलेम बइजाइ बाजिके बिन्ति गर्ला।
इछि पुनि तोर नाउँ लिनाराइ सेब्बाल्काइ पक्रिनार अधिकार मुख्य पुजारिल्कोबान पाइके आइलाछ।”
अब उठिके सहरनाइ जा, र तुइनिन केति गरइ पर्नार हो ह्व तुइलाइ बल्नारआछ।”
ह्य कस्टन गर्तिन तोराल्को बिस्वास ढलपल जुनहक्दिक। हेइकर लागि हाइलाइ छान्ल हो बाजिके तोराल्काइ था रोइस्या।
होइहुदान मुइ ह्य कुरोनाइ दुख भोग्लाछु। तर मुइ बइलाजाउ, किनारइभने मुइनिन कुनलाइ बिस्वास गर्लाछु, ह्व मुइलाइ था आछ। मुइनिन परमेसोरलाइ जुन्टो कुरोकर जिम्मा लाइलाछु, ह्व आफ्ने आइनार दिनसम्म सुरछित धर्नारआछ बाजिके मुइ ढुक्क आछु।
एन्टिओखिया, आइकोनियन र लुस्त्रानाइ मुइनिन भोग्ल सतावट तुइलाइ मजसिन था रोइस्यास। तर पुनि पर्भुन मुइलाइ ह्व सेब्बे सतावटबान बाचाइले।