10 दमस्कसनाइ हननिया नाउँ हक्ल एउटो येसुकर चेला रइल। होलाइ पर्भुन दर्सननाइ बलल्ते, “ए हननिया।” हननियान बाज्ले, “केति।”
एक दिन दिउँसो तिन बजे पार्थनाकर समयनाइ कर्नेलियसिन दर्सननाइ परमेसोरकर एउटो स्वर्गदुतलाइ इस्पस्ट रुपनाइ आफिदिस आइधर्ल देख्ले, र इत्तिके बाज्ल सुन्ले, “ए कर्नेलियस।”
“मुइ योप्पा सहरनाइ पार्थना गरिधर्तिन ध्यान-मग्न हक्ल बेला मुइनिन एउटो इन्खा दर्सन देख्नाइ, स्वर्गबान एउटो बड्खो तन्नाजिन्खाए चार कुना बाँदिकइ झरिधर्ल देख्नाइ, र ह्व मुइ हक्लनाइ आल्ते।
अनि स्वर्गदुतकर पछि-पछि लागिकइ पत्रुस निस्किले। स्वर्गदुतिन गर्ल ह्य कुरो साँच्चि हो बाजिके पत्रुसलाइ था ने बइहकल्ते। तर होइनिन ता सपना देखिधर्लाछु बाजिके ठान्ले।
पावलिन इन्खा दर्सन पाइलपछि हाइ तुरुन्तइ माकेडोनिया जाइलाइ तयार हक्ले किनारइभने उछिराइ मान्छेल्काइ पर्भुकर सुसमचार सुनाइलाइ परमेसोरिन ने बालाइल हो बाजिके हाइलाइ पक्का था हक्लो।
राति पावलिन दर्सननाइ माकेडोनियाकर एउटो मानुसिन ठडाइके होलाइ “दया गरिके माकेडोनियानाइ आइदेउ र हाइलाइ सायता गर्देउ” बाजिके बिन्ति गरिधर्ल देख्ले।
एक रात दर्सननाइ पर्भुन पावललाइ बलल्ते, “जुनडाराउ, तर सुसमचार पर्चार गर्तिन जा र चुप लागिकइ जुनबस।
‘अन्त्यकर समयनाइ इन्खा हक्छि बाजिके परमेसोरिन बाज्लाछ, मुइ सेब्बाइ मान्छे उप्रान मोर आत्मा खन्याइनारआछु, अनि तोराल्को बेटार-बेटेरकिन अगमबानि बाज्नार आछत, र छोडारिकिन दर्सन देख्नार आछत, र बुढापाकाल्किन चाइ सपना देख्नार आछत।
“ह्व सहरनाइ मोसान लेख्ल परमेसोरकर नियम पालन गर्नार हननिया नाउँकर एउटो धर्मि मानुस रइल। उछिराइ सेब्बाइ यहुदिल्किन होलाइ आदर गर्तेला।
होइनिन दर्सननाइ आँखि देखइ सक्दिक बाजिके हननिया नाउँकर मानुसिन आफि उप्रान हात धर्ल देख्लाछ।”
उछिका साउलिन तिन दिनसम्म आँखि बइदेख्ले, केइ बइखाइले र केइ पुनि बइपिले।