3 तर साउलिन चाइ मन्डलिलाइ नास गर्नार कोसिस गर्तिन रइल। होइनिन घर-घरनाइ पसिके पर्भुनाइ बिस्वास गर्नाराइ अडे र बेटिकाइ घिस्याइतिन लाकाइके झ्यालखन्डनाइ थुन्दितेल्याक।
ह्व बेटिकर मालिककिन अब ह्य बेटिबान कमाइ हक्नार बाट सक्किल था पाइके पावल र सिलासलाइ आठाइके केरकार गरइकर लागि घिस्याइतिन सहरकराइ सासककोनाइ लाकाइला।
मुइनिन बाज्नाइ, ‘हे पर्भु, मोर बारेनाइ होल्काइ सेब्बे कुरो था रोइस्याक, मुइ धेरइ सभाघरनाइ जाइके तुइलाइ बिस्वास गर्नारकाइ झ्यालखन्डनाइ थुन्ल र ठाटाइल पुनि सेब्बाल्किन देख्लाछत।
होल्किन इस्तिफनसलाइ पाथरिन हिर्काइके मारइकर लागि घिस्याइतिन सहर बाइर लाकाइला। साछिकिन आफ्ने-आफ्ने लुगा फुकालिकइ साउल नाउँ हक्ल छोडारिकर गोडनेरि धर्ला, र पाथरिन हिर्काइ लाग्ला।
इस्तिफनसलाइ मार्लनाइ पर्भुकराइ केइ सेबककिन बड्खो बिलाप गर्तिन होक्र लास लाकाइके चिहाननाइ गड्काइला।
होक्र कुरो सुन्नाराइ सेब्बाइ छक्क पर्तिन बाज्ला, “यरुसलेमनाइ येसुकर नाउँ लिनाराइ जति सेब्बाल्काइ सिद्याइ हेर्नार मानुस हेइ बया र? इछि पुनि येसुराइ चेलाल्काइ आठाइके मुख्य पुजारिल्को उछि लाकाइ बाजिके आइल बया र?”
मुइनिन पइला होक्र निन्दा, खेदो र अपमान गर्नाइ। तर मुइनिन ह्य अन्जान र अबिस्वासनाइ गर्ल हुदान मुइलाइ दया गर्ले।