24 ह्य सुनिके मन्दिर रुङ्नाल्को कप्तान र मुख्य पुजारिलत छक्क पर्ला, र अब केति हक्नार हो बाजिके अलमलनाइ पर्ला।
होइनिन मुख्य पुजारिलत र मन्दिर रुङ्नाल्को कप्तानलत हक्लनाइ जाइके “येसुलाइ किनिखे पक्राइदेइ सक्छु” बाजिके सल्ला गर्ले।
अनि येसुलाइ पक्रइआइलाइ मुख्य पुजारिल्काइ, मन्दिर रुङ्नाल्को कप्तानकाइ र धर्म-गुरुल्काइ येसुन बल्-ल्याक, “केति मुइ डाका हो र? तोराल्किन मुइलाइ पक्रइकर लागि लउरि र तरवार लिके आइलाइ?
होलत अचम्मित हक्ला, र अलमल परिके एउटोन अर्कोलाइ सोदइ लाग्ला, “ह्य केति हो?”
पत्रुस र युहन्ना मान्छेल्कोसिन बोलिधर्ल बेलानाइ पुजारिलत, मन्दिर रुङ्नाल्को कप्तान र सदुकिलत उछि आइला।
महासभाकराइ मान्छेल्किन पत्रुस र युहन्नालाइ सजाय दिनार केइ उपाय बइभेट्टाइला, होइहुदान होल्काइ अजइ धेरे धम्कि दिके छाड्दिल्याक। किनारइभने होल्किन गर्ल अचम्मकर काम देखिके सेब्बाइ मान्छेल्किन परमेसोरकर पर्सन्सा गरिधर्लाइ रइला।
“हाइनिन झ्यालखन्ड मजसिन साँचो लाइल र पालेलत ढोकानाइ ठडाइके रुँगिधर्लाइ भेट्टाइले, तर ढोका उघार्तिन हाइनिन भित्र कुनुल्काइ बइदेख्ले।”
तर होइ बेला ने एउटो मानुस आइके होल्काइ बल्-ल्याक, “सुनो, तोराल्किन झ्यालखन्डनाइ थुनिकइ धर्लाइ मान्छेलत ता मन्दिरनाइ सेब्बाल्काइ सिकाइतिन आछत।”
इन्खा सुनिके मन्दिर रुङ्नाल्को कप्तान र सिपाइकिन पेरितकाइ जबरजस्ति नगरिकइ आन्ला, किनारइभने मान्छेल्किन होल्काइ पाथरिन हिर्काइछत कि बाजिके होलत डाराइला।