2 अनि धेजनको सहमतिनाइ केइ पइसा आफ्ने लागि धर्ला र बाकि पइसा चाइ पेरितकाइ जिम्मा लाइला।
पर्भुनाइ बिस्वास गर्नाराइ सेब्बाइ एकेठउँ जम्मा हक्तेला, र होल्को सेब्बे कुरो साजे रइल्याक।
होइनिन पुनि जग्गा बेचिके आइल पइसा पेरितकाइ जिम्मा लाइले।
तर हननिया नाउँ हक्ल एउटो मानुस रइल र होक्रि बोहेककर नाउँ सफिरा रल्ति। होल्किन पुनि आफ्ने एक टुक्रा जग्गा बेच्ला,
तर पत्रुसिन बलल्ते, “ए हननिया, पबित्र आत्मासिन झुट बोलइ र जग्गा बेच्ल केइ पइसा आफिसिन धर्नार कुरो सइतानिन किनिखे तोर मननाइ हाल्दिल्यास?
पत्रुसिन होलाइ सोदल्ते, “मुइलाइ बल, तोराल्किन जग्गा ओत्तानाइ ने बेच्लाइ हो ते?” होइनिन बाज्लि, “हो, ओत्तानाइ ने बेच्लाइ।”
किनारइभने पइसालाइ मया गरइ ने सेब्बे थरिकर खराब कुरोकर जरा हो। पइसाकर लोबिन गर्तिन कत्ता बिस्वासिलत ता बिस्वास छाडिके बइमजार काम गरइ लाग्लाछत र धेरे पिडान गर्तिन होल्को हिर्दय छिया-छिया हक्लइस्याक।