1 पत्रुस र युहन्ना मान्छेल्कोसिन बोलिधर्ल बेलानाइ पुजारिलत, मन्दिर रुङ्नाल्को कप्तान र सदुकिलत उछि आइला।
एक दिन येसुन मन्दिरनाइ मान्छेल्काइ सिछ्या सिकाइतिन सुसमचार पर्चार गरिधर्ल रइल। होइ बेला मुख्य पुजारिलत, धर्म-गुरुलत र मुख्य अगुवालत येसु हक्लनाइ आइला,
होइनिन मुख्य पुजारिलत र मन्दिर रुङ्नाल्को कप्तानलत हक्लनाइ जाइके “येसुलाइ किनिखे पक्राइदेइ सक्छु” बाजिके सल्ला गर्ले।
उछिका पर्धान पुजारि हन्नाससगिन, कइयाफा, युहन्ना, अलेक्जेन्डर र पर्धान पुजारिकर परिवारकराइ आने मान्छेलत पुनि रइला।
पर्धान पुजारि र होक्र सदुकि समुहकराइ मान्छेलत डाहन भरिके पेरितको बिरोद गर्ला,
ह्य सुनिके मन्दिर रुङ्नाल्को कप्तान र मुख्य पुजारिलत छक्क पर्ला, र अब केति हक्नार हो बाजिके अलमलनाइ पर्ला।
इन्खा सुनिके मन्दिर रुङ्नाल्को कप्तान र सिपाइकिन पेरितकाइ जबरजस्ति नगरिकइ आन्ला, किनारइभने मान्छेल्किन होल्काइ पाथरिन हिर्काइछत कि बाजिके होलत डाराइला।
तब होल्किन जनता, अगुवा र धर्म-गुरुल्काइ पुनि उस्काइला र होल्किन इस्तिफनसलाइ आठाइके महासभाकर अगाडि आन्ला।
परमेसोरकर बचन फइलितिन जाल्ते र चेलाल्को सङ्ख्या यरुसलेमनाइ एकदम बाढ्तिन जाल्ते। धेराइ पुजारिल्किन पुनि येसुनाइ बिस्वास गर्ला।