11 ह्व बिसेक हक्ल मानुस सोलोमन नाउँकर दलाननाइ पत्रुस र युहन्नासिन हिन्ल देखिके सेब्बाइ मान्छेलत अचम्म मान्तिन एकेचोटि कुत्तिन आइला।
येसुन पत्रुस र युहन्नालाइ इन्खा बाजिके पाठाइल्याक, “जाइके हाम्रो लागि निस्तार चाडकर भोज ठिक पारो।”
तर जुन्टो मानुसबान भुत आत्मा निकाल्ल रइल, होइनिन “तुइसिन जाइ पाउ” बाजिके बिन्ति गर्ले। तर येसुन होलाइ बलल्ते,
जब इन्खा आवाज सुन्ला तब चारेपट्यान मान्छेल्को भिड जम्मा हक्ला। ह्व यहुदिल्किन आ-आफ्ने भासानाइ बाजिधर्ल सुन्ला।
ह्य देखिके पत्रुसिन मान्छेल्काइ बल्-ल्याक, “हे इज्राएलकराइ मान्छे हो, तोरा ह्य कुरोनाइ किनारइ अचम्म मान्छो? तोराल्किन ह्य मानुसलाइ हाइनिन आफ्ने सक्ति र भक्तिन ने हिन्नार गराइल जिन्खाए हाइलाइ किनारइ ट्वाल्ल परिके हेर्छो?
पत्रुस र युहन्नालाइ मन्दिरभित्र पसइ लाग्ल देखिके होइनिन होल्कोसिन पुनि भिक माङ्ले।
युहन्नान पत्रुससगिन होलाइ एकडिस लाइके हेर्ला र पत्रुसिन होलाइ बलल्ते, “हाइलाइ हेर!”
पेरितको हातबान धेरइ अचम्मकर कामलत र चिन्नलत मान्छेल्को माजनाइ हक्तिन रल्ति, र पर्भुनाइ बिस्वास गर्नाराइ सेब्बाइ सोलोमन नाउँकर दलाननाइ एउटे मनकराइ हकिके जम्मा हक्तेला।