14 र हाइ सेब्बाइ भुइनाइ पछारिले। होइ बेला मुइ हिब्रु भासानाइ इन्खा बाज्ल सुन्नाइ, ‘साउल, ए साउल, तुइ मुइलाइ किनारइ सताइछस? सुइरानाइ लात्ति हिकाइतिन तुइलाइ ने बाथाइस्यास।’
जब सेनापतिन पावललाइ अनुमति दिल्ते, तब सिढिनाइ ठडाइके पावलिन मान्छेल्काइ हातिन इसारा गर्ले। मान्छेलत सान्त हक्लपछि पावलिन हिब्रु भासानाइ बाजइ लाग्ले।
पावलिन हिब्रु भासानाइ बाज्ल सुनिके सेब्बाइ मान्छेलत झन चुपचाप हक्ला।
हे राजा, मद्दे दिननाइ स्वर्गबान घामकर जोति भन्दा उज्यालो जोति हाम्रो वरिपोरि चम्कल्ते,
अनि मुइनिन सोद्नाइ, ‘पर्भु, तुइ कुन हो?’ पर्भुन बाज्ले, ‘मुइ येसु हो, जुनलाइ तुइ सताइधर्लाछस।
साउलसिन जाइनाराइ मान्छेल्किन आवाज ता सुन्ला तर कुनुल्काइ बइदेख्तिन ट्वाल्ल परिके ठडाइधर्ला।