10 फेरि मुइनिन सोद्नाइ, ‘हे पर्भु अब मुइ केति गरुँ?’ पर्भुन मुइलाइ बल्ले, ‘उठिके दमस्कस सहरनाइ जा, तुइलाइ जुन्टो कामकर लागि खटाइलाछ होक्र बारेनाइ उछिनइ बल्नारआछ।’
होइहुदान मुइ झट्टइ तुइलाइ बालाइलाइ मान्छेल्काइ पाठाइनाइ र हाम्रो लागि दुख गरिके इछिसम्म आइलइ। अब पर्भुन तुइलाइ आग्या गर्ल कुरो सुनइलाइ हाइ सेब्बाइ परमेसोरकर अगाडि जम्मा हक्लाछे।”
अनि हाकिमिन होल्काइ बाइर आनिकइ सोद्ल्याक, “मुक्ति पाइलाइ मुइनिन केति गरइ पर्छइ?”
ह्य कुरो सुनिके होल्को हिर्दय छिया-छिया हक्ल्याक, अनि होल्किन पत्रुस र आने पेरितकाइ सोद्ला, “दाजि-भाइ हो, अब हाइ केति गर्नार?”
ह्व उज्यालो जोतिन गर्तिन मुइनिन केइ पुनि देखइ बइसक्नार हक्नाइ, अनि मोर साथिकिन मुइलाइ डोराइकइ दमस्कसनाइ लाकाइला।
अब उठिके सहरनाइ जा, र तुइनिन केति गरइ पर्नार हो ह्व तुइलाइ बल्नारआछ।”