43 मान्छेल्को हिर्दयनाइ डर उत्पन्न हकल्ते, र पेरितकिन धेरे अचम्मकर काम र चिन्नलत देखाइला।
बिस्वास गर्नारकोसिन इन्खा चिन्न हक्नार आछि, मोर नाउँनाइ होल्किन भुतलत निकाल्नार आछत र नयाँ-नयाँ भासा बाज्नार आछत,
इन्खा सक्ति देखिके सेब्बाइ मान्छेलत छक्क पर्तिन डाराइला अनि परमेसोरकर पर्सन्सा गर्तिन बाज्ला, “एउटो बड्खो अगमबक्ता हाम्रो माजनाइ देखा पर्लाछ” र “परमेसोर आफ्ने जनकाइ बाचाइ आइलाछ।”
ह्व पछि गेरासेनसकर आसपासकराइ सेब्बाइ मान्छेल्किन येसुलाइ इछ्यान जाइहाल बाजिके बिन्ति गर्ला, किनारइभने होलत एकदम डाराइलाइ रइला। होइ हुदान येसु फर्कइलाइ लाउनाइ चड्ले।
“हे इज्राएलकराइ मान्छे हो, ह्य कुरो सुनो, परमेसोरिन नासरतकर येसुमार्फत तोराल्को माजनाइ सक्तिसालि कामलत, अचम्मकर कामलत र चिन्नलत देखाइल तोराल्काइ था ने रोइस्या। ह्व कामबान परमेसोरिन नासरतकर येसुलाइ आफिन पाठाइल हो बाजिके पर्मानित गर्ले।
पर्भु येसु मर्लबान जिउँते हक्लाछ बाजिके पेरितकिन बड्खो सक्ति पाइके साछि दितेला, र सेब्बाइ उप्रान परमेसोरकर बड्खो अनुगरह रल्ति।
ह्य कुरो सुन्लेसात हननिया भुइनाइ लड्ले र मर्ले। ह्य सुन्नाराइ सेब्बाइ एकदम डाराइला।
पत्रुसिन होलाइ बलल्ते, “ए एनियास, येसु खिरिस्टिन तुइलाइ बिसेक पार्स्यास। उठिके आफ्ने ओछ्यान मिलाउ।” एनियास तुरुन्तइ उठिहाल्ले।
पत्रुसिन होल्काइ कोठाबान बाइर पाठाइल्याक र घोडा टेकिके पार्थना गर्ले। अनि पत्रुसिन लासदिस फर्किके बाज्ले, “ए तबिता, उठ!” होइनिन आँखि खोल्तिन पत्रुसलाइ देख्लि र उठिके बस्लि।