1 जब पेन्तिकोसकर चाड आल्ते, तब येसुनाइ बिस्वास गर्नाराइ सेब्बाइ एकइ ठउँनाइ जम्मा हक्लाइ रइला।
किनारइभने युहन्नान ता पानिकर बप्तिस्मा दितेल, तर अबकर केइ दिन पछि तोराल्किन पबित्र आत्माकर बप्तिस्मा पाइनारआछो।”
तर पबित्र आत्मा तोराल्कोनाइ आइल पछि तोराल्किन सक्ति पाइनारआछो, र तोरा यरुसलेमनाइ, सेब्बे यहुदियानाइ, सामरियानाइ र धर्तिकर कुना-कुनासम्म मोर साछि हक्नारआछो।”
होलत दिन्ने एउटे मनकराइ हकिके मन्दिरनाइ जम्मा हक्तेला र घर-घरनाइ खाइपि गर्तेला अनि होलत खुसि र खुल्ला मनिन मिलिजुलि खाइतेला,
एसिया छेत्रनाइ अलमल हक्छइ बाजिके पावलिन एफिसस सहरनाइ बइपस्नार निर्नय गर्ले। किनारइभने होइनिन पेन्तिकोसकर चाडनाइ सक्लसम्म यरुसलेमनाइ पुग्नार इछ्या गर्ल रइल।
जब होल्किन इन्खा कुरो सुन्ला तब सेब्बाइ मिलिके एउटे सोरनाइ परमेसोरसिन इनिखे पार्थना गरइ लाग्ला, “हे सर्बसक्तिमान परमपर्भु, आकास, धर्ति, समुन्द्र र उछिनाइ हक्ल सेब्बे थोक तुइनिन ने बानाइलइ।
होल्किन पार्थना गरिसक्लपछि, होलत जम्मा हक्ल ठउँ हल्लिल्ते। होलत सेब्बाइ पबित्र आत्मान भरिपुर्न हक्ला र होल्किन परमेसोरकर बचन साहससिन बाजइ लाग्ला।
पर्भुनाइ बिस्वास गर्नाराइ सेब्बाइ एउटे मन र एउटे आत्माकराइ हक्लाइ रइला। होलत मद्दे कुन्नुल्किन पुनि आफ्ने धन सम्पतिकर केइ थोक ह्य मोर हो बाजिके बइबाज्तेला, तर होल्कोसिन हक्ल सेब्बे थोक साजे रल्ति।
पेरितको हातबान धेरइ अचम्मकर कामलत र चिन्नलत मान्छेल्को माजनाइ हक्तिन रल्ति, र पर्भुनाइ बिस्वास गर्नाराइ सेब्बाइ सोलोमन नाउँकर दलाननाइ एउटे मनकराइ हकिके जम्मा हक्तेला।