9 एक रात दर्सननाइ पर्भुन पावललाइ बलल्ते, “जुनडाराउ, तर सुसमचार पर्चार गर्तिन जा र चुप लागिकइ जुनबस।
राति पावलिन दर्सननाइ माकेडोनियाकर एउटो मानुसिन ठडाइके होलाइ “दया गरिके माकेडोनियानाइ आइदेउ र हाइलाइ सायता गर्देउ” बाजिके बिन्ति गरिधर्ल देख्ले।
मुइ तुइसिन आछु र कुन्नुल्किन तुइलाइ आक्रमन गरिके हानि गरइ बइसकत, किनारइभने ह्य सहरनाइ मोर मान्छेलत धेराइ आछत।”
पर्भुन मुइलाइ इन्खा बलिधर्ल देख्नाइ, ‘चाने यरुसलेमबान हिनिहाल, किनारइभने तुइनिन मोर बारेनाइ दिल साछि इछिकराइ मान्छेल्किन सुइकार गर्नार बइनेत।’
होइ रात पर्भुन पावलकर नजिक आइके बलल्ते, “ए पावल, आँट गर, जिनिखे तुइनिन यरुसलेमनाइ मोर बारेनाइ साछि दिलइ, उनिखे ने तुइनिन रोमनाइ पुनि साछि देइपर्स्यास।”
दमस्कसनाइ हननिया नाउँ हक्ल एउटो येसुकर चेला रइल। होलाइ पर्भुन दर्सननाइ बलल्ते, “ए हननिया।” हननियान बाज्ले, “केति।”
उछि आइ भन्दा अगाडि हाइनिन फिलिप्पिनाइ दुख भोग्ल र उछिराइ मान्छेल्किन हाइलाइ अपमान गर्ल कुरो तोराल्काइ था रोइस्या। तर हाइलाइ बिरोद गर्नाराइ धेराइ हक्तिन ता पुनि परमेसोरकर बारेनाइ तोराल्काइ सुसमचार सुनाइलाइ परमेसोरिन हाइलाइ आँट दिले।