16 पावलिन सिलास र तिमोथिलाइ एथेन्सनाइ अस्याइधर्ल बेला ह्व सहर मुर्ति ने मुर्तिन भरिल देखिके एकदम दुखित हक्ले।
अनि होल्को कठोर हिर्दय देखिके येसु दुखित हक्ले र एकदम रिसाइतिन सेब्बाल्काइ हेर्ले। अनि येसुन ह्व मानुसलाइ बलल्ते,“तोर हात तन्काउ।” होइनिन हात तन्काइले र होक्र हात सद्दे हकिहालल्ते।
पावललाइ पुराइ जाइनारकिन होलाइ एथेन्स सहरसम्म पुराइला। पावलिन सिलास र तिमोथि सक्लसम्म चाने मुइ हक्लनाइ आइदिखन बाजिके होल्काइ खबर पाठाइले।
एथेन्सकराइ सेब्बाइ मान्छेल्किन र उछि बस्नाराइ बिदेसिल्किन नउलो-नउलो कुरो गरिके र सुनिके मात्र समय बिताइतेला।
किनारइभने ह्य सहरनाइ मुइ घुम्तिन जाइतिन तोराल्किन पुजा गर्नार ठउँ पुनि देख्नाइ। मुइनिन एउटो इन्खा थान पुनि भेट्टाइनाइ, उछिका ‘बइचिन्ल देउताकर लागि’ बाजिके खोपिकइ लेख्ल रल्तिसइ। तोराल्किन नचिनिकइ पुजा गर्ल परमेसोरकर बारेनाइ अब मुइ तोराल्काइ बल्छु।
ह्व पछि पावल एथेन्सबान बिदा हकिके कोरिन्थनाइ जाइले।
अब मुइ पबित्र आत्मान बल्ल मानिके यरुसलेम जाइतिन आछु। उछि मुइलाइ केति हक्नार हो, ह्व मुइलाइ केइ पुनि था बइने।
जब हाइ तोराल्कोबान छुट्टिकइ बसइ बइसक्ले, तब मुइ र सिलास चाइ एथेन्सनाइ बस्नार बिचार गर्ले।